Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Toen van een kerk in de buurt het middag-Angelus klepte, keken zij elkaar met een melancholiek glimlachje aan. "Dat is het klokje, dat met zijn vrome klanken de geloovigen naar de eetzaal roept," zeide Marcel. "Zeker," antwoordde Rodolphe, "dit is het plechtige uur, waarop alle fatsoenlijke menschen naar het refectorium opgaan."
Gij kunt ons vinden in het Hotel de Paris. Waarin een heer zeer vrolijk en een ander zeer melancholiek wordt. Nog nooit zoo veel te vroeg was Pols of een zijner vrienden aan eenige diligence, stoomboot of trekschuit gekomen, als heden het geval was aan den eilwagen, die des namiddags ten vier ure uit Constants vertrok.
Toen hij de gewoonlijk donkere en weinig drukke rue de l'Ouest doorging, zag hij plotseling een schaduw, die melancholiek heen en weer liep en binnensmonds verzen scheen te reciteeren. "He, he," zeide Rodolphe; "welk sonnet loopt daar zoo te blauwbekken? Lieve Hemel, het is Colline." "He, Rodolphe! Waar is de reis naar toe?" "Naar jou." "Daar zal je me niet vinden." "Wat doe je hier?" "Ik wacht."
En als het lot dan tegenloopt; of de toekomst wordt somber; en bange offers worden van hart en leven gevraagd, dan stemt dat niet droefgeestig en melancholiek, noch maakt morrend en murmureerend; maar dan is alles boodschap van nieuwe offerande, een engelenboodschap tot het hart, dat de Heere zijn dienstmaagd weer oproept en van noode heeft, en uit het volle hart zegt ze het dan Maria na: Zie, de dienstmaagd des Heeren, mij geschiede naar uw Woord.
Ik geloof dat zij meer de schuld van mijne ziekelijkheid zijn dan iets anders; en de onze, dat weet gij wel, zijn de ergsten waarmede ooit iemand geplaagd was." "Och kom, Marie, ge zijt van morgen melancholiek," zeide St.-Clare. "Gij weet wel dat het zoo niet is. Daar is Mammy die is immers de beste meid van de wereld. Hoe zoudt gij het zonder haar maken?"
"Dan zullen we toch moeten zien fatsoenlijke menschen te worden," bromde Colline, voor wien iedere dag op den kalender St. Appetitus was. "O, melkinrichting van mijn min; o, gezegende vier maaltijden van mijn jeugd, wat is er van u geworden?" voegde Schaunard eraan toe. En op een melancholiek, droomerig en zacht motief herhaalde hij: "Wat is er van u geworden?"
„Kom! kom! Walten, je bent melancholiek, maar....” „Ik weet heel goed, dat ik er ellendig uitzie; maar ik heb ’t ook zoo hard gehad in den laatsten tijd.” „Och! heb je gesukkeld, ben je ziek geweest?” „Ook al, Willem; maar dat was ’t ergste niet: ’k heb eeuwig en altijd „Pech” gehad in de laatste jaren.” „Ja! voor den wind is ’t je niet gegaan, dat weet ik. Maar waarom sprak je niet?”
Ik kan niets weigeren aan een zoo beleefd heer, die mij zulke heerlijke sigaren geeft, riep don José goedgeluimd uit; hij liet zich de mandoline brengen en begon te zingen, zich zelf begeleidend. Zijn stem was grof maar toch aangenaam, wat hij zong melancholiek en vreemd; wat den tekst aangaat, ik begreep er geen woord van.
Reeds op zichzelf zoo melancholiek, werd het nog droeviger stemmend door de vallende schemering en door de aanwezigheid van een bruiloftsstoet van arme lieden, die het naburig dorp weer bereikte onder de tonen van een ellendige inlandsche muziek, en door lugubere toebereidselen voor een begrafenis van pestlijders!
Wel treft men, bij wijze van uitzondering, hier en daar een naakten rotsbodem of een onbegaanbaar turfveen, of een melancholiek en dor heideveld aan, maar nergens vindt men zulke groote, dorre vlakten, als b.v. op de plateau's van Spanje, nergens zulke treurige, woeste, eindelooze rotslabyrinthen als in het Illyrisch-Grieksche schiereiland.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek