Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
U zult wel de bloemlezing kennen, die Betsy Perk later heeft uitgegeven. Welnu, dat is allemaal rijmelarij zonder kunstwaarde. Daar kwam nog bij, dat de uitgever had gezegd: "'t Mag niet te groot worden, en 't mag' niet te veel kosten," en de man was blij, dat er niets voor den dag kwam buiten "Mathilde", "Iris" en enkele losse verzen.
Op haar sloegen zij geen acht, Mathilde, mama konden troosten, maar aan haar had hij niets; zij was kinderachtig en zij zou hem niets weten te zeggen. Het heugde haar, hoe zij hem eens, lang vóor zijn verloving, over Eline gesproken had, maar nu had zij niets te spreken, totaal niets. Zij begreep immers niet wat smart was, zij had zelve nooit geleden, en zij had geen gevoel, ze was een steen.
Toen mevrouw zich daarna met Mathilde alleen bevond, vroeg deze verwijtend: Had u niets kunnen zeggen, mama? Mevrouw Van Erlevoort gevoelde zich zeer ongelukkig en trok hare wenkbrauwen op. Kindlief, wat had ik kunnen zeggen? Het was toch aan hem om het eerst te spreken. Maar hoe moeilijk kon hij dat doen... op dat oogenblik! Arme jongen! Arme Freddy! Mevrouw zuchtte.
Haar vader, die eigenlijk erg lette op nommero éen: verschrikkelijk bang om dood te gaan, had zich-zelf uit zijn bed weten te werken en stond al bidderend bij de tafel zijn terpentijn-drankje klaar te maken, om dat het uur van innemen al voorbij was. Mathilde begon hierover te huilen, dat hij er meê uitscheê en 't haar liet doen. Jozef had zich beneden uit de voeten gemaakt.
Langzamerhand won de grijze verveling al de kleine dingen, waarin hij, behalve in Mathilde, tot nu toe belang had gesteld. De geïllustreerde tijdschriften, waarop hij zich geabonneerd had, bleven onopengesneden liggen. Hij wilde zich dwingen met aandacht boeken over natuurkunde, werken van dichters en romans te lezen, maar het ging niet. Een ijlheid, een walging voer door zijn leden.
Nu begonnen er dagen voor Mathilde, zoo gelukkig als zij ze nog niet had gekend. Langzamerhand begon ze er vrede meê te krijgen haar vader niet meer in haar nabijheid te zien. Zij verbeeldde zich, dat hij nu in een hemel, in een soort bovenaardsche sfeer verkeerde en hij van omhoog op haar neder glimlachte, als hij zag, dat zij niet zoo mistroostig meer was.
Ik had hem ook zonder hardheid kunnen zeggen, dat ik niet genoeg van hem hield.... niet waar? Zij verhaalde Mathilde, hoe zij hem verklaard had, dat zij niet aan zijne liefde gelooven kon. Hadt je dan gaarne daaraan willen gelooven? vroeg Mathilde zacht en boog heur arm om Freddy's middel. Mathilde deed dus bijna dezelfde vraag, die Paul gedaan had!
Vooral Jeanne had genoten van dat veelvoudig samenzijn met Mathilde, in wie zij een vriendin had gevonden, die haar beslommeringen begreep en die haar met de ondervinding eener treurigheid, waarin zij berustte, raad gaf en zij spraken veel over hun kinderen en hun huishoudelijke zaken en Jeanne vond Mathilde, al was deze dan ook steeds gewend geweest aan eene omgeving van groot comfort, zeer practisch en zuinig.
Zoo! zeî Mathilde, glimlachte heel even, goedig, flauwtjes, en sprak weêr over iets anders. De zomer verstreek. Tien dagen na haar vorige visite, kwam Emilie zelf de boeken terugbrengen. Ze had nog wel nu en dan een woord in de dictionnaire op moeten zoeken, maar overigens hadden de romans haar wel bevallen. Nû bleef zij wel een uur praten.
Boven in hun grijzige logeerkamer, sprak Jozef nog geen woord: hij scheen in gedachten. Zwijgend gaf hij haar den telegram over. Mathilde las 'm. O, God, zeî ze, wat zullen we nu doen? Niets, andwoordde hij, precies hetzelfde wat we anders gedaan zouden hebben. Laten we maar liever zoo gauw mogelijk afreizen. En niet meer in Arnhem stil blijven? Nee, natuurlijk niet, dadelijk naar huis gaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek