United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Dat zou ik ook denken,« zei juffrouw Mann, die natuurlijk hartelijk gelachen had om de grap van Mr. Bumble. »Jou mankeert niks, zou ik denken.« »Ik wou zoo graag....« stamelde het kind. »Hola!« viel juffrouw Mann in, »ga je nou toch zeggen, dat je wat noodig hebt? Jou klein misbaksel!«
Bumble, toen de goede vrouw het tuinpoortje had opengedaan en hem met veel eerbiedige zorg naar het huis geleidde. »Juffrouw Mann,« zei Mr. Bumble hij ging niet gewoon zitten of viel niet neer in een stoel, zooals de eerste de beste boerenslungel zou doen, maar liet zich langzaam en allengskens in een stoel neder »juffrouw Mann, ik wensch u goedenmorgen.«
Terwijl we nog stonden te beraadslagen, waar nu heen te gaan, nam hij het woord: "Ik ben hier vroeger al eens geweest. Er is hier eine schöne oesterreichische Wirtschaft, solche hübsche Leute, ein alter Mann und eine gute, alte Frau, en ze zijn uiterst gastvrij, voor 2 kronen heb je een mooie kamer en volop eten en drinken."
De geslachtsnamen Mensch en Man, Mann, De Man, 'T Mannetje en Mannekens breng ik, als aanhangsel, mede tot deze groep. Aangaande Vrouwes, Der Weduwe, enz. is op bl. 167 en 168 reeds het een en ander medegedeeld. Hoe zonderling en onpassend het eigenlik ook zy, by het nederlandsche volk komen eenige geslachtsnamen voor, welke aan de oude grieksche en romeinsche godenleer ontleend zijn.
»En ik u ook, mijnheer,« antwoordde juffrouw Mann met veel glimlachjes, »en ik hoop, dat u 't goed maakt, mijnheer.« »Zoo-zoo, juffrouw Mann,« antwoordde de bode. »Het leven van een gemeenteambtenaar is geen bed van rozen, juffrouw Mann.« »Nee, dat is het zeker niet, mijnheer Bumble,« stemde de dame toe.
In Amsterdam heette de ondertrouw o. m. »voor de roode deur gaan«, omdat de kamer in de Oude kerk, waar Comm. »Wel haest getrouwt, dat langhe rouwt«, wijze, maar vaak in den wind geslagen, raad. Van droeviger ondervinding getuigt nog de spreuk in eene Duitsche hanzestad: »Mancher Mann laut singet, Wenn man die Braut ihm bringet. Wüszte er was man ihm brächte, Er wohl lieber weinen möchte.«
»De drommel zal dien bode halen!« zei juffrouw Mann, toen zij het welbekende gerammel aan het tuinpoortje hoorde. »Wat moet die nou weer zoo vroeg in den morgen? Wel mijnheer Bumble, wie kon denken, dat u daar was! Maar 't doet me plezier, echt plezier! Kom in de kamer mijnheer, asjeblieft.« De eerste woorden waren tot Suzanna gericht en de uitroepen van blijdschap tot Mr.
»Vindt u het eerbiedig en gepast, juffrouw Mann,« vroeg Mr. Bumble, zijn wandelstok vaster grijpend, »de gemeente-beambten voor uw tuinpoort te laten wachten, wanneer zij hier komen voor gemeentezaken in verband met de gemeente-weeskinderen? Bent u er zich wel van bewust, juffrouw Mann, dat u om zoo te zeggen gemachtigde bent van de gemeente? bezoldigd door de gemeente?«
Bumble bleef niet staan om een praatje te maken met de kleine winkeliers en anderen, die hem eerbiedig aanspraken als hij voorbijging. Hij beantwoordde alleen hun groet met een handwuiving en hield zijn deftigen tred niet in, vóór hij het Buitenhuis bereikt had, waar juffrouw Mann gemeentelijke zorg bewees aan de weeskinderen.
Hoe het zij, het was zijn negende verjaardag en hij vierde dien dag in het kolenhok in het uitgezochte gezelschap van twee andere jongelui, die na met hem samen een flink pak ransel te hebben genoten, opgesloten waren, omdat zij schandelijk hadden durven beweren honger te hebben; toen juffrouw Mann, de vriendelijke vrouw des huizes, plotseling opgeschrikt werd door de verschijning van Mr.
Woord Van De Dag