Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Dat ellendige leven duurde een maand of drie, vier. Dan werd Rodolphe langzamerhand rustiger. Marcel, die, om te trachten Musette te vergeten, een lange reis gemaakt had kwam in Parijs terug en ging weer met Rodolphe samen wonen, zoodat zij elkaar konden troosten. Toen Rodolphe op een Zondag door den Luxembourg wandelde, kwam hij Mimi in groot toilet tegen. Zij ging naar een bal.
Wat kan ik er aan doen?" En dit alles was louter goddelijk. Eens zeide Marius tot Cosette: "Denk eens, dat ik eenigen tijd geloofd heb, dat ge Ursula heette." Daarover lachten zij een ganschen avond. Bij een ander gesprek ontvielen hem eens toevallig de woorden: "O, op zekeren dag had ik in het Luxembourg grooten lust een invalide den hals te breken."
Wanneer zij in den tuin van het Luxembourg te zamen waren, onderrichtte hij haar over alles wat hij gelezen, en ook wat hij geleden had. Met verstrooiden blik luisterde Cosette naar hem. Deze eenvoudige man was voor den geest van Cosette evenzeer voldoende als de verwilderde tuin voor haar oogen.
Na een krachtigen frontaanval werpt zij de hoofdmacht van Jean de Luxembourg terug. Als altijd zien wij haar ook in dit hardnekkige gevecht strijdend in het voorste gelid, vooraan op de punten waar het meeste gevaar dreigt, vol ijver, onvermoeid, haar getrouwen aanmoedigend, ze meesleepend door haar voorbeeld en haar woord, dan hier, dan daar, schier overal tegelijk.
Na mij in het bad en met een goed ontbijt verkwikt, mijn bagage ontpakt en naar huis geschreven te hebben, ging ik uit, bezocht den Luxembourg en de Tuileries, legde eenige bezoeken af, rustte in den schouwburg uit en wandelde tegen middernacht huiswaarts.
Vermoedelijk uit angst voor een tweede, gelukkiger poging tot ontvluchten, laat Jean de Luxembourg haar overbrengen naar het kasteel Beaurevoir, waar zich op dat oogenblik bevinden Jeanne de Béthune, zijn vrouw, met haar dochter uit haar eerste huwelijk, Jeanne de Bar en zijn tante. Deze drie dames spreken vaak en zeer vertrouwelijk met Jeanne.
Hij bracht het vers niet ten einde. Een tweede kogel van denzelfden schutter deed hem zwijgen. Nu viel hij met het gezicht op de straat, en verroerde zich niet meer. Deze kleine groote ziel was ontvloden. In ditzelfde oogenblik waren in den tuin van het Luxembourg, want de blik van het drama moet overal zijn. twee kinderen, die elkander bij de hand hielden.
Rodolphe boog zich wat voorover, om te zien, vanwaar die uitbarsting van vreugde kwam, en hij bemerkte, dat hij opgemerkt was door de bewoonster van de verdieping beneden hem: mademoiselle Sidonie, de jeune première van het Théâtre du Luxembourg.
Zij voelde een beklemming des harten, welke niets verruimde en die elken dag vermeerderde; zij wist niet meer of het zomer dan wel winter was, of het regende dan, of de zon scheen, of de vogels zongen of de dahlias of viooltjes bloeiden, of de tuin van het Luxembourg bekoorlijker dan die der Tuilerieën was, of het linnen, dat de waschvrouw te huis bracht, te veel of te weinig gestijfd was, of vrouw Toussaint haar marktgang goed of slecht gedaan had; en zij bleef neerslachtig, slechts aan één gedachte overgegeven, met strakken blik, als wanneer men des nachts op de donkere, diepe plaats staart, waar een verschijning is verdwenen.
Ongeduldig wachtte zij iederen dag het uur der wandeling, zij vond er Marius, gevoelde zich onuitsprekelijk gelukkig, en meende oprecht geheel haar gedachte uit te spreken, als zij tot Jean Valjean zeide: "welk een bekoorlijke tuin is het Luxembourg!" Marius en Cosette stonden voor elkander in den nacht. Zij spraken, groetten, kenden elkander niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek