Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Daarna wordt de nijverheid besproken in meer dan twintig kleine hoofdstukjes, ieder gewijd aan een bepaald product, hoeden, hangmatten, lucifers, buskruit enz. enz. Het budget en de invoerrechten, het verkeerswezen, kolonisatie, immigratie en eindelijk de bondshoofdstad, het sterk vooruitgaande Rio de Janeiro, zijn de onderwerpen van de laatste kapittels.
Ontmoedigd wilde zij terugkeeren, toen zij eensklaps rechts van de kleine deur, die haar den toegang tot dit vertrek had verleend, met de hand tegen een tafeltje stiet, waarop zich een lantaarn bevond met een doosje lucifers er bij. Natuurlijk stak zij dadelijk de lantaarn op, maar ook met behulp daarvan kon zij geen andere deur in de kamer ontdekken. Toch gaf zij het nog niet op.
Ze was bang, dat ze de juffrouw zou wakker maken, zocht lang naar lucifers, om 't licht aan te steken in de dompig-donkere kamer. Het vroolijke klokje stond op twee uur, en ze bedacht, dat ze nog nooit om dien tijd hier binnen was geweest, schrikte van haar bleek gezicht boven de lange, witte pon, eerst in den bonheur du jour, dan in den grooten spiegel.
Hoewel het streng verboden was om in de mijn licht aan te steken, hadden bijna alle werklieden lucifers in den zak, en daar de opzichter niet tegenwoordig was om deze inbreuk op de wet te straffen, antwoordden vier stemmen op deze vraag: Ik. Ik heb ze ook, vervolgde de meester, maar zij zijn vochtig.
De vondst van het doosje lucifers, waaraan La zeer veel waarde scheen te hechten, was aanleiding dat men telkens naar den grond zag, hopende nog iets dergelijks te vinden. En inderdaad raapte Nef na eenigen tijd een knoop op. Tot aller verbazing droeg deze zooals trouwens meer op knoopen voorkomt een randschrift.
Wij hadden nog zes en een halve sigaar, twee doosjes lucifers, een derde pint brandewijn met water, en een halve pint wijngeest: een schrale voorraad voor drie toeristen, die half dood waren van honger en koude, en die nog zeven uren moesten wachten eer de dag aanbrak.
Spilett stond stil, zocht in zijn zakken, vond niets en zeide: "Ik had er wel, maar ik heb ze weg moeten werpen." Toen riep de matroos Nab, deed hem dezelfde vraag en ontving hetzelfde antwoord. "Vervloekt!" mompelde hij, zijn gewaarwordingen niet kunnende onderdrukken. Spilett hoorde het, en ging naar Pencroff toe met de woorden: "Hebt gij geen lucifers?" "Geen een en dus ook geen vuur!"
De meid trad binnen, en nu stonden zij stil. Niemand gaf een enkel kikje. Maar er was geen enkele pot, die niet zou geweten hebben, wat hij kon doen en hoe deftig hij was. «Ja, als ik gewild had,» dacht iedereen, «dan had het een recht vroolijke avond kunnen worden!» De meid nam de lucifers en maakte er het vuur mee aan.
Jozef stond daar, de lucifers vergeten, die hij, met zijn eene hand half in zijn broekzak, aan 't zoeken was, de duisternis vergeten, zijn oogen bewegingloos, met een krampig gevoel er in, zonder gedachte. Even later was hij weêr bij zijn zinnen. Hij vond in-éens dat hij in een verschrikkelijk verlaten duisternis stond. Het was toch nog koud al was het voorjaar!
En ze ging terug naar de tafel, tastte rammelend naar lucifers en kaars. "Eigenlijk ben ik zondagnacht ook al 'n beetje niet lekker geweest," praatte Else, gedeeltelijk gerustgesteld, nu er iemand zich met haar bemoeide, "maar ik was bang, dat 'k niet weg zou mogen, als ik 't zei tegen moeder; en dat zou zoo akelig zijn geweest om Han."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek