Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
»Ja, ook onder dezelfde omstandigheden!" antwoordde Sylvius Hog. »Toen gij, lieve Hulda, geweigerd hadt, dat loterijbriefje aan Sandgoïst af te staan, had gij het niet aan uwe moeder moeten geven." De jongelieden wisten niet wat te antwoorden. Toen zij het loterijbriefje aan hare moeder overreikte, gehoorzaamde Hulda aan een innerlijk gevoel, dat men niet kon afkeuren.
Het was de volle quitantie voor de som, die vrouw Hansen indertijd geleend had, en waarvoor zij het huis te Dal zoo onvoorzichtig verpand had. Vrouw Hansen vouwde de handen samen, boog het hoofd diep ter aarde en keek hare dochter Hulda smeekend aan. Maar deze aarzelde en wist niet waartoe te besluiten. »En nu," riep Sandgoïst uit, »dat loterijbriefje, waar is het? Ik wil het hebben!
»Door de dagbladen," ging Sandgoïst voort, »heb ik het wedervaren van een zekeren Ole Kamp, een jeugdig zeeman van Bergen vernomen, alsook die zotte geschiedenis van het loterijbriefje, dat hij aan zijne bruid Hulda toezond op het oogenblik toen de Viken zonk...." Hulda opende den mond, alsof zij spreken wilde.
Wat het bekende loterijbriefje betreft, dat was na de trekking aan Ole Kamp teruggegeven. Thans prijkt het in de groote zaal van de herberg te Dal op de eereplaats, in eene kleine houten lijst gevat.
»Ik mag lijden, dat hij met zijn schandelijk verworven loterijbriefje blijft zitten!" »En dat hij de vijftien duizend mark moge kwijt zijn, die hij er voor betaald heeft!" »Maar...." »Maar wat?" »Als die fielt in weerwil van uwe voorspellingen eens het groote lot won?" »O,.... niet mogelijk!" »Dat zou eene onbillijkheid van het lot zijn."
Daarenboven keurde Joël de gedragslijn zijner zuster volkomen goed. Ook volgens hem mocht het loterijbriefje van Ole Kamp, aan niemand, tegen welken prijs ook, overgedaan worden. Sylvius Hog van zijn kant ging nog een stap verder. Hij keurde Hulda's gedrag niet alleen goed, maar hij wenschte haar zelfs geluk, dat zij het oor niet wilde leenen aan zulken handel.
Ole Kamp." Dat was dus het geheim van den jeugdigen zeeman! Dat was dan die kans, waarop hij vast rekende, om een vermogen aan zijne bruid te kunnen brengen! Een loterijbriefje, dat hij voor zijn vertrek van Bergen gekocht had!.... En op het oogenblik dat de Viken ging zinken, had hij het, met een laatst vaarwel aan Hulda, in eene flesch gesloten en in zee geworpen!
»Misschien hebt gij gelijk, mijnheer Sylvius," antwoordde de pachter. En van gesprek veranderende, vervolgde hij: »Men vertelt, dat die woekeraar van Drammen geen kooper gevonden heeft voor dat loterijbriefje, dat hij toch zoo duur betaald heeft." »Ja, dat vertelt men, mijnheer Helmboë." »Mooi zoo!" »Wat bedoelt gij met dat mooi zoo?" vroeg de professor.
Hij heeft haar zelfs aanbevolen, om op den trekkingsdag bij het uitloten met dat briefje tegenwoordig te zijn; als namelijk een gelukkig toeval het haar in handen speelde. En.... thans bevindt zich dat loterijbriefje niet meer in het bezit van Hulda.... Hoe zal zij nu aan dien uitersten wil eens stervenden kunnen voldoen?"
»En toch," zoo zette hij zijne alleenspraak voort, »al levert dat loterijbriefje geen enkele aanwijzing op, die te gebruiken is, het is toch bekend in welke streken de flesch is opgevischt. In den brief van den directeur van het departement van Marine staat daarvan niets; maar het is onmogelijk dat men aan het departement dienaangaande onkundig zoude zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek