Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Hij drong er evenwel op aan om Hannibal Pantalucci en James Hilton naar de kraal van Lopepo te vergezellen. Het kamp werd bijgevolg onder de hoede van Bardik en van Li achtergelaten. Deze twee hadden op zich genomen den dooden leeuw te villen. Het was inderdaad een monster van de soort die "hondenbek" geheeten wordt. De drie ruiters togen alleen op weg.
Toen hij zweeg, werd op de stoomsloep een vlaggetje geheschen, en dadelijk daarna brak de muziek en het gebulder van het geschut weer los. Li en de zijnen werden nu uitgenoodigd den burgemeester naar den wal te volgen, waar ze eenige versierde open rijtuigen vonden gereedstaan, die hen onder het gejuich der menigte naar het station brachten.
Cyprianus opperde het denkbeeld, dat, wanneer zij den top daarvan zouden bereikt hebben, men een beter overzicht van het terrein zou hebben en het dan mogelijk was een verder plan te beramen. Li en hij gingen dus andermaal op weg, om het meer om te trekken.
"Men zou een van die giraffen kunnen vangen," merkte Li op, "om dienst te doen in de plaats van Templar." "Wat, op een giraffe rijden? Wie heeft ooit zoo iets gezien?" riep Cyprianus uit. "Ik weet niet of ooit zoo iets te zien geweest is, maar het hangt maar van u af, om zoo iets te kunnen zien," antwoordde de Chinees. "Laat mij maar begaan!"
Hij wilde alleen blijven, zoowel in de zaak van den diamant als in de huwelijkskwestie. En beide gevallen waren voor hem slechts zaken. Wat Cyprianus aangaat, daar Li hem alles verteld had, wat hij aangaande het aftrekken van de patronen van Méré's geweer vernomen had, moest hij nacht en dag waakzaam zijn tegenover zijn reismakker.
Toen eerst bemerkte hij de afwezigheid van den Napolitaan, wiens slaapplaats natuurlijk leeg was. "Waar zit Pantalucci toch?" vroeg hij. "Weg, vadertje!" antwoordde Li op een zoo natuurlijken toon, alsof de afwezigheid van den Napolitaan ten gevolge van eene afspraak plaats had. "Hoe?.... Wat?.... Weg?" "Ja, vadertje, weg met de drie paarden!"
Rob kon dien nacht bijna niet slapen van opwinding bij de gedachte aan de avontuurlijke dingen die voor de deur stonden. Hoe zou Li het wel aanleggen? Zou het lukken? Was het eigenlijk niet een gevaarlijke onderneming, en wat zou hun lot worden als de list eens ontdekt werd?
Ook met De Vogel, die nu zoo hoog gestegen was, dat hij zonder kijker niet meer was waar te nemen, werden nu en dan marconigrammen gewisseld. Den 24en October, den dag vóor men zou landen, liet Li Rob in de commandantshut komen, en zei: "Ik zal je nu enkele dingen vertellen, die je noodig hebt te weten, omdat ze je misschien te pas kunnen komen.
Allen luisterden nu in gespannen aandacht, en daar hoorde men op eenigen afstand een verward geluid van stemmen, dat nu en dan door gejuich scheen te worden onderbroken. "Deze gewelven zijn bewoond!" fluisterde Li. "Zouden we verder durven gaan?" vroeg een van de anderen. "Mits met voorzichtigheid, moeten we verder gaan," zei La nu. "Ik geloof dat onze tocht nu een doel begint te krijgen."
Hij had nauwelijks tijd gehad deze gedachte ten einde te denken, toen een geweldig, oorverdoovend gekraak de lucht verscheurde. Het leek alsof het oorlogsschip in vuur en vlam stond. Een ware sproeiregen van kogels werd op De Vogel afgestuurd. Rob zag Li aan. Deze wenkte Mu met de hand. De Vogel daalde langzaam eenige meters.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek