Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Je bent een zottinnetje." "'k Heb geen gerust oogenblik gehad toen jij er bij stond." De kamer was vol met stoelen, pakken, kisten, schilderijen en rommel. Pop zat op een kist, wind aanblazend met haar voorschoot. Hen lag moe, met een paar vuile vegen op z'n gezicht in den eenigen vrijen leunstoel. "Goddank, we zijn over." "Goddank."
Die laatste galerij leidt naar de feestzaal, waar een vorstelijke troon staat met de wapens van Engeland, en in de tapisseriezaal, waar vroeger de Raad der Orde bijeenkwam voor zijn beraadslagingen. De leunstoel van den Grootmeester is er nog. De gobelins, die de wanden bedekken, personifiëeren de vier werelddeelen. Enkele schilderijen van veldslagen dragen tot de versiering bij.
Een oogenblik later stond het vreemde vrouwtje vóór Ida's vader, en weer een oogenblik later zat ze in een' leunstoel tegenover hem en waren ze samen druk aan 't praten. Over wie, dat kun je wel dunken. Wat er al besproken werd, dat zou ik je niet precies kunnen vertellen. Wel weet ik, dat Ida's vader bij het weggaan het eenvoudige vrouwtje hartelijk de hand drukte.
Mijnheer Reimond, de eigenaar van Wildenborg, zat in eenen leunstoel voor eene breede tafel, met de rechterhand op een doodshoofd en met den blik in de holle oogen van den schedel gevestigd, als ware hij er mede in samenspraak geweest. Hij bleef zwijgend en roerde niet. De zonderlinge man kon ongeveer de vijftig jaar bereikt hebben, alhoewel hij veel ouder scheen.
Hij had haar door het raam gezien en hooren binnenkomen en hij was uit zijn leunstoel opgestaan, angstwekkend bleek en mager, met groote, vreemd-glinsterende oogen en een zonderlingen, bijna gepijnigden glimlach op zijn blauwachtige lippen.
Voetje voor voetje ging het. Gelukkig, daar zat moe. Toen klopten de hartjes van Jo en Nel erg blij. Want nu hadden ze hun lief moedertje terug; nu zat ze voor het raam en lachte. Ze gingen elk aan een kant van den leunstoel staan en toen... Ja, toen zeiden ze niets en toen deden ze niets. Ze hadden gedacht, dat ze een danspartij zouden houden.
Is er iets dat u bedroefd heeft mevrouw...?" "Men kan immers ook schreien beste dokter," antwoordt de weduwe met innige ontroering, "als het hart weldadig wordt aangedaan." Op den avond van dienzelfden dag zijn de weduwe Van Hake en haar zoon in het schemerdonker bijeen. Mevrouw Van Hake zit in haar leunstoel.
Wessels, die reeds sedert een groote veertien dagen bedlegerig was geweest, want de krachten namen zoo af, en de beverigheid werd zoo erg, was voor weinige minuten opgestaan, en zat zich in den leunstoel vóór de woning in de zon te warmen.
De monnik haalde de schouders op en vertrok. "Voorwaar!" zeide de vreemdeling toen: "ik had hem wel mogen gelasten een paar goede stoelen mede te brengen; want de zitplaatsen zijn schaarsch en ongemakkelijk: en, wanneer men praat en drinkt, is een leunstoel met open armen en gevulde kussens voor de tafel geschoven, gansch geen verwerpelijk ding."
Ze kon niet: ze moest lachen luidop, ten gebare dat ze hier alles potsierlijk vond, en ze drilde verder, langs leege uren zich voortsleepend, lijk een schaduw in noesche licht. Ursule lag in haren leunstoel te denken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek