Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Strak zeeg in het wijde over het Zocco, want de kruitrook verstoven, het blauw neêr als in een dal van stilte. En van wal en bastion hieven zich de gestaltetjes van de landslui gespannen, zij spierden de armen op in het nervige licht.
De Eskimo's gingen immers dagelijks op de Gjöa uit en in; een blikje kan in het voorbijgaan gemakkelijk verstopt en in de kleederen geborgen worden. Nu ontbraken er dus eenige blikken. Ik riep den Uil en Umiktuallu en zei hun, dat hun landslui ons bestolen hadden en dat ik volstrekt de schuldigen aangewezen wilde zien.
Nu zullen er, zonder dat zij het wisten, wel meer geweest zijn, maar dan toch zeer weinige. Daarom hoop ik, dat dit schrijven er toe moge bijdragen, dat zich meer Nederlanders in deze streek zullen wagen; want werkelijk, een bezoek is de moeite en de kosten overwaard. Onze landslui zijn toch niet bang voor het Fransch? Of wel?
't Is dus niet hun eigendom, maar het eigendom van onze eigen landslui, dat door die kerels daar, zoo roekeloos wordt vernield." »Maar dan..." »Is 't een schandaal, bedoel je!" »Stil toch, man, ze mochten je er voor achter de tralies brengen!" waarschuwde zijn vrouw. »Och wat, de gevangenis op de Heiligenweg is al veel te vol! Daar is dus geen plaats meer."
»Ja, kapitein. Alleen de bevelhebber, een krankzinnige, met één matroos zijn aan boord en dan nog vijf soldaten." »Weet je ook, wat voor landslui de gezagvoerder en die matroos zijn?" vroeg Lolonois verder. »Hollanders!" »Weet je dat zeker?" »Jawel, kapitein, dat weet ik zeker!"
"'t Is zeker wat erg," merkte Walger aan, terwijl hij met een frissche teug uit het lederen fleschje, dat aan zijn bandelier hing, zijne door het gevecht verloren krachten poogde te herstellen, "'t is zeker erg dat twee Friezen hier onze landslui komen doodslaan en door twee Italianen aan de straf onttrokken worden. Blieft gij ook gediend?"
Zij vertelden ons er over geredetwist te hebben wat voor landslui wij toch wel zouden zijn; de een wilde ons Engelsch hebben, de ander Duitsch, tot zij het er zoo half en half over eens geworden waren, dat wij Russen moesten zijn. Hollanders kwamen hier ook nooit. Vóór ons had dit jaar slechts één Hollander de grot bezocht, de eenige, dien zij zich herinneren konden.
En de Hollanders? Mijn landslui? Dat bennen beste menschen, maar ze hebben allemaal kijkers t'huis zeggen ze. O ja! dat's waar ook, hoe heet de burgemeester van Amsterdam ook weer? Vening Meinesz. Neen die was 't niet! Wie was er voor hem? Mr. van Tienhoven. Die was 't ook niet, jelui heb toch nog meer burgemeesters gehad niet waar? Zeker! Den Tex, Van Vollenhoven, Fock. Neen!
Een van de bootslieden toeterde even op een groote schelp, een sein voor de landslui om hen te wijzen op de gelegenheid om een eindweegs mee te varen als de boot langs hun akker gaat, een signaal, dat uit de verte van de bergmuren terugechode en ons eenigszins in de stemming bracht voor de poëtische vaart op den Tarn.
Wat 'n gezegend toeval, landslui te ontmoeten, nou ben ik als zeker, dat ik 'n kijkertje aan je verkoop. Zoo! Nu, dan kon je je wel eens vergissen, ouwe heer we hebben wel zes kijkers thuis. Is meneer dan ook in de optiek, ook van 't vak. Neen, dat nu juist niet, maar we zullen toch geen gebruik van je aanbieding maken. De dames dan misschien? Neen, wij ook niet! Alweer mis!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek