Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Ik begreep toen voor het eerst, dat wilde ik een volgend maal met een Fransche zangeres over den Rijn succes hebben, ik in de eerste plaats op de élégance en op het uiterlijk mijner zangeressen had te letten. Charles Lamoureux. Een van de zwaarste en moeilijkst te arrangeeren tournées zijn die van het orkest #Lamoureux# geweest.
Door Europa te trekken met een gezelschap van honderd-tien musici, plus de zorg voor twee wagonladingen instrumenten en requisieten is geen alledaagsch werk. Toch is het mij mogen gelukken het beroemde orkest Lamoureux door Holland, België, Zwitserland, Duitschland, Spanje en Portugal rond te leiden en overal is mijn moeite met succès beloond geworden.
Dit bewonderenswaardig ensemble van eerste musici, zooals wellicht geen enkel orkest kan aanwijzen, zelfs niet het Amsterdamsch orkest van #Willem Mengelberg# heeft onder aanvoering van #Charles Lamoureux# en later onder zijn schoonzoon #Camille Chevillard# overal een enthousiast onthaal gehad.
Lamoureux blijft een tijdlang zitten, dan verliest hij zijn geduld en wenkt met druk gebaar een politie agent, die de orde staat te bewaren. Wat is er van uw verlangen? Ik ben Charles Lamoureux, ik moet het orkest dirigeeren. Kunt u mij niet even laten doorrijden? De agent verstaat natuurlijk geen woord en haalt zijn schouders op. Woedend herhaalt Lamoureux zijn vraag met de volgende gebaren.
Eindelijk voor den ingang gekomen, zie ik, dat het reeds vijf minuten over acht is en wij hebben bijna veertig minuten voor onzen rit noodig gehad. Het slaat acht uur, doch natuurlijk geen Lamoureux. Tien minuten over achten is hij er nog niet, terwijl de zaal reeds geheel gevuld is. Eindelijk komt hij buiten adem met slik bespet, aanloopen, ruim een kwartier over den tijd. Wat was er gebeurd?
Ik ... Lamoureux ... maat slaan ... doorrijden, ... ja ... Lamoureux! Begrepen, meneer... U moet naar Lamoureux, net als alle anderen. Wacht U dan maar kalm tot er ruimte komt. Toen duwde Lamoureux het portier open en snelde te voet onder den stortregen naar den ingang, zoodat hij slechts een kwartier over den tijd kon beginnen. Isadora Duncan.
Bij één onzer concerten in het Concertgebouw te Amsterdam, bezocht ik met Charles Lamoureux het Rijksmuseum. In één der zalen troffen wij twee orkest-leden aan, die zoo zeer onder den indruk schenen van #Rembrandt's# "Nachtwacht", dat zij ons niet opmerkten. Laten wij hen niet storen, fluisterde Lamoureux mij in.
De beroemde dirigent hield van lekker eten en was gewoon nog al lang te "tafelen". Wij logeerden in het Doelen-hotel en ons diner was juist ten einde, toen ik op mijn horloge zag en bemerkte dat het al over zeven was. Ik stond haastig op en zei tot Lamoureux: Het is reeds zeven uur en het concert begint hier precies om acht.
Zulk een daad van goeden smaak wensch ik aan te moedigen en ik heb derhalve hun een gratificatie van honderd francs geschonken in de hoop, dat zij er mee zullen voortgaan. Den dag daarop gaven we een uitvoering in den Haag. Terstond na afloop van de repetitie spoedden verscheidene orkestleden zich naar het museum, doch Lamoureux verscheen er dien dag niet.
Na zijn pijp gerookt te hebben, liet Lamoureux een rijtuig voorkomen dat weldra als alle anderen stil moest houden. Lamoureux laat het raampje neer, buigt zich naar voren, ziet nog wel dertig koetsen vóór zich, die rustig hun beurt afwachten met doorrijden, terwijl de regen in stroomen neergudst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek