Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Te Zoutelande wordt verteld, dat een zeer mooi, maar ongelukkig boerinnetje, dat door de gierigheid van haar vader geen sieraden bezat, een heftig verlangen voelde om op dit punt de gelijke te zijn van haar kermisvriendinnen, opdat zij evenals deze gevraagd zou worden te dansen, te lachen en poffertjes te eten door de jongelui, die de armoede minachten.
't Is treurig, maar, als de wetenschap: leve de ch zegt, dan zal ik haar gaarne gunnen zich te warmen aan een kachel zonder g, en te lachen ook al zonder g, lachen zelfs om de dwaasheid dat ik laatst een lief maar onnoozel kind hoorde voorlezen: "hij zat bij de kac-hel.... vreeselijk te lac-hen."
"Ik zag ze met ons meedoen op de rijjolen, mee inklimmen in de huizen." Het werd rumoeriger aan tafel; het lachen steeg. "Ik weet 't wel; we zijn nog ver af van dat alles. En ik weet niet, of ik dien ideaal-toestand nog meemaken zal, als student."
Maar van angst of schrik was zelfs bij de eenjarige toekijkers geen sprake; men hoorde overal luid en hartelijk lachen. Of het varkensmasker van de Mahakam voor een dergelijk spel, als hier van de Mendalam beschreven is, gebezigd wordt, mag waarschijnlijk maar niet zeker heeten.
Hoe meer men er over dacht en praatte, des te meer kwam men er toe den geheelen Ardan en het geheele bericht uit te lachen. Doch daar waren er ook, die de zaak anders inzagen. Noemde men het een dwaasheid hoe menigmaal was het niet gebeurd, dat heden waarheid bleek wat gisteren dolheid heette! Waarom zou die reis te avond of morgen niet eens kunnen gedaan worden?
Toch moest hij lachen, toen hij zag, hoe de geheele kamer als het ware met meikevers bevolkt was. Geen plekje zag hij, of er was een meikever. 't Was zulk een bespottelijk gezicht, dat hij het uitschaterde van het lachen. De deur had hij achter zich gesloten en hij hoorde, hoe zijne Mama en Mientje daar achter stonden te wachten op het oogenblik, dat de kamer weer vrij zou zijn.
Musette was niet alleen, een jong mensch was met haar; een rijtuig wachtte beneden voor de deur; zij stapten er samen in; het rijtuig reed in grooten vaart weg. De partij lansquenet duurde bij madame Sidonie voort. "Waar is Musette toch?" vroeg plotseling een der spelers. "En de kleine Séraphin?" een tweede. Madame Sidonie begon te lachen. "Die zijn er samen stil vandoor gegaan," zeide zij.
En alles met grapjes, het lachen was niet van de lucht.
"Niet zoo heel goed," lachte ze, "ze spelen zoo'n beetje verstoppertje, dunkt me." "Zou ik den haan zoo dan niet kunnen hooren?" Toen barstte Door in lachen uit. "O, wacht maar eens," en ze drukte het kussen flink plat, zoodat heel Bobs bolletje als een kaatsbal boven op het kussen kwam te liggen. "Nu maar goed luisteren morgen vroeg. Wel te rusten, kindertjes."
Ik keek hem over mijn bril heen, lang en ernstig, zelfs eenigszins verwijtend aan en antwoordde: Dien niemand onthouden kan?! Heb ik u dan zooeven mijn naam niet genoemd? Zeker! Dus moet ik hem toch weten en kunnen onthouden. Beiden begonnen weer te lachen. Ja gij! Het zou toch ook al te gek zijn, als gij uw eigen naam niet meer wist. Maar gij zult ook wel de eenige zijn, die hem kan onthouden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek