Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Liewe Lewie tot hiertoe heb ik iwes ghistere geschrewe, of liefer heeft Lijpie geschrewe, as 'k hem toch gedicteerd heb. Mijn gefoel was te heefig gesjockt as d'r ook bijkwam as 'r nafraag van de thinne nachtsjpiegel was No. twee van de bovenste phlank weetje, hebbe ze gepooije en gedhonge, heb ik ze eindelijk voor drie kwartjes gelate as ie toch lek was.
Zij hoorden ze op de boomen openkloppen, voelden ze op hun hand en op hun neus komen, en in de geplukte bloemen versmachten. Nu eens kwamen er wat meer, lijk met een volle hand uitgestrooid, dan was het weer stil, om na eenige hartkloppingen, weer hier en daar er een te hooren vallen. Elke lek kreeg een bijzondere waarde.
Maar nu was de ijsklomp al aardig ontdooid, en het droop natuurlijk het bed in; hij wordt zoo koud, het water dringt overal door, en hij denkt natuurlijk in 't Fransch: "Nu slapen ze zeker wel. Als ik nu het voeteneinde loskrijgen kon, dan zou 'k misschien van het lek bevrijd wezen."
"Ik zag ze van middag, Uwe Hoogheid, en ik durf zeggen dat ik er trotsch op ben, den edelen god des koophandels iets te hebben mogen schenken, wat zijner waardig is." "Nu zal hij er zich nog de eer van toeëigenen," zegt Van der Lek. "De Hollandsche maagd gelieve te bedenken, dat mijn zoon de koning van Groot-Brittannië, de schenker is van dat heerlijke vierspan."
Ik heb een ouden hoed, die geen drie francs waard is, ik heb een rok waaraan van voren de knoopen ontbreken; mijn overhemd is versleten, mijn ellebogen steken door de mouwen, mijn laarzen zijn lek; sedert zes weken denk ik hier niet meer aan, en ik heb 't u niet gezegd. Ik ben een arme drommel, Cosette.
Het eene zou, meent men, gestaan hebben aan den kant van Gellikum, waar vroeger de Gellikumsche poort was; het andere, Waddestein, hebben de Franschen later in 1672 in de lucht laten springen. Doch hoewel geen vesting meer, ligt Asperen nog in de inundatielijn tusschen de Lek en de Merwede.
Het eenvoudige jachthuis was geen geschikt verblijf voor een ernstig zieke, en in zijn vorstelijk jacht werd de stadhouder over IJsel, Rijn, Lek en Maas naar Rotterdam vervoerd en van daar naar Den Haag.
"En nu ter zake." De kapitein sprak snel, de drang van een groote haast preste zijn woorden. "We hebben nu al meer dan twee weken brand aan boord. Ieder oogenblik kan de hel losbarsten. Daarom heb ik op Pitcairn aangehouden. Ik wil de schuit aan den grond zetten, of lek slaan, om den romp te sparen." "Dan hebt u zich vergist, kaptein", zei McCoy.
Jan van Renesse, de moedige Zeelander, die met weinig volk Utrecht bewaarde, willende die stad verlaten, begaf zich in een schuit om de Lek over te varen; maar het schip te zeer geladen zijnde, zonk te midden van de vloed, en de edele ridder Jan vond er een beklagelijk einde, hij verdronk.
Gelukkig kregen zij er kennis van, en, van den nood eene deugd makende, vonden zij eene oude krabbeschuit, die wel een halfjaar in den grond gelegen had, bij nacht, boven water en staken zij er mede van land. Doch zoo lek was dit broze vaartuig, dat zij den koers naar Harlingen wendden, om daar binnen te loopen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek