Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
De bazuinen zonden hun galmende tonen als in een feestgejuich door de zuchtende bomen van het Neerlanderbos, en zwepend speelde de wind in de wentelende vouwen der wimpels en banieren. De stem der Veldheren kwam dit krijgsgerucht bij pozen beheersen, terwijl soms de wapenkreet: "Noël! Noël! Frankrijk! Frankrijk!" uit een bende opging, en al ander geschal verdoofde.
Dan dacht hij aan de pijn welke zijn ongelukkige Machteld treffen zou indien de man die hij haar geschonken had door de handen der vijanden stierf. Hij wendde zich om tot de scharen, en riep met een stem die, als een donder, het krijgsgerucht beheerste: "Vooruit, mannen van Vlaanderen. Komt aan!"
Dan kwam het donderend krijgsgerucht meer akelig in haar geschokte harten galmen, en haar handen trilden van schrik als de waggelende bladen der populieren; haar hoofden bogen zich dieper, haar tranen barstten overvloediger uit haar ogen, en haar gebed werd weder onvatbaar; want de benauwdheid ontnam haar de stem.
Daar de arbeiders niet wisten wat dit krijgsgerucht te beduiden had, lieten zij allen hun gereedschap of hunne werktuigen staan, en klommen op de muren om in het veld te kijken. Alhoewel Godschalk Tayhals en zijn makker verzekerden dat de naderende bende geene andere kon zijn dan degene welke zij tot hulp nadden aangebracht, riep mher Sneloghe uit voorzichtigheid zijne mannen onder de wapens.
Nauwelijks waren zij de poort uitgereden of zij ontdekten reeds de vlam; maar zij hoorden geen krijgsgerucht, hetgeen Aylva aan het geweld van den storm toeschreef; zij vervolgden echter hun weg; maar spoedig vernamen zij hoefgetrappel voor zich uit, en zagen twee ruiters op hen afkomen. "Sta!" riep Aylva, die in de duisternis niet wist of hij vriend of vijand ontmoette: "wie zijt gij?"
Waar zijn nu uwe dapperheid en strijdlust, waar uw moed en ondernemingsgeest? Met een enkel woord heb ik ze tot leugen gemaakt en u getoond wie ge zijt; een troep laffe knapen, gemakkelijk uit het veld te slaan door wapengekletter en krijgsgerucht." Maar verder kwam de vreemdeling niet, want koning Arthur viel hem in de rede met een donderend: "Zwijg!
Jan. Ik had het boek geopend en èven maar den Inhoud doorgezien.... Dan, zachtkens, liet ik 't vóór mij ter tafel neerglijden, en evenals toen ... in dien machtigen tijd ... toèn! daar het Westen zich tegen het Oosten verhief en krijgsgerucht de luchten, vulde al was, gelijk ook in dien anderen Mâha-Bhârata, dat gerucht meer van speeches dan van wapengekletter afkomstig zie ik mijzelf glimlachen, liefdevol èn demonisch.... "De Joden in de Literatuur"!... Daar staat het artikel nu weer voor mij en lacht op zijn beurt ... ja waarlijk! ik zìe hoe 't lácht, een beetje benepen en verlegen als een aardige, verstandige kwant, die wel wéét, alweer een malle boodschap van zijn baas over te brengen, maar nu eenmaal gehoorzamen mòet .... En ik mijmer weer weg.... Hoe schoon was dat ... die jong-machtige figuur van Ornstein uit de denkverzonkenheid van zijn wetenschappelijken arbeid te zien rijzen, en zich te weer stellen ... voor Querido en van Campen?... Ach wel neen, w
Uit al de hoeken der legerplaats klonken de bazuinen om de soldeniers uit het veld te roepen, de paarden briesten, de wapens stieten krijsend tegen elkander, en er rees een akelig krijgsgerucht boven de verschillende delen der legering. Enige uren later waren al de tenten opgevouwen en op de troswagens gepakt, alles was veerdig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek