Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
"Dat is koddig," riep zij uit, en frommelde den brief in elkaar; "daar komt juist een bewijs voor hetgeen ik zoo even zeide; ziet gij, Army! zoo exclusief als uwe grootmama denkt de wereld niet meer. Daar schrijft Léonie van Hammerstein mij, dat graaf Seebach verloofd is met eene juffer, de dochter van een opperhoutvester, en dat uit liefde, zegt Léonie hoort gij, uit liefde!
Gagin vertelde met gedempte stem een nieuwe Petersburger anecdote, die, hoewel dubbelzinnig, evenwel zoo koddig was, dat Lewin er zoo luid om lachte, dat degenen, die in de nabijheid zaten, zich naar hem omwendden. Toen gaf ook Stiwa een zeer vroolijke geschiedenis ten beste en ook Lewin vertelde er een, die recht beviel.
En straks werd die stilte verbroken door kindergezang, dat naderde uit de verte..... O tempora, o mores! Een schoolmeester schreed den cirkel binnen, aan de spits van een peloton pupillen. Zijne stem klonk als die eens hoofdmans over honderd; ontzagwekkend kliefde hij de lucht met zijne paraplu. Hij stelde de knaapjes in twee gelederen, deed hen de wandelstokken schouderen, en kommandeerde: »Rechts, richt u! Voorwaarts, marsch!" of iets dergelijks. En rap rap rap rap! gingen de korte beentjes van de jongens, en de lange beenen van den onderwijzer.... Na de militaire kwamen de athletische oefeningen. Op het tempo »eins!" werden al de wandelstokken met beide handen vastgegrepen; op »zwei!" rezen zij alle horizontaal boven de hoofden; op »drei!" hurkten al de heupen neer en op »vier!" begon zich het gansche gezelschap in beweging te zetten op die eigenaardige wijze, minder uit een aesthetisch dan uit een gymnastisch oogpunt aan te bevelen, die men in studentikose kringen pleegt aan te duiden met het verbum »kikkeren". »Hiep, hoep!" schreeuwde de paedagoog, met koene sprongen zijnen leerlingen vooruithuppend op de baan der lenigheid. Want tot 's mans eer moet ik betuigen, dat hij niet slechts in het kommando groot was, doch het ook geenszins beneden zich achtte al de afgeroepene evolutiën in propia persona mee te maken en dit, ondanks zijnen blauwen bril en zijnen zwartlakenschen kuitendekker, met bewonderenswaardige gratie en vaardigheid. »Hiep, hoep! Stilte, lummels! Wie lachen durft, conjugeert mij vijf-en-twintig maal het werkwoord risum tenere! Hiep, hoep! hiep, hoep! hiep, hoep! Halt! Eins! Zwei! Drei!" en daar stonden zij allen weer in »Reihe und Glied!" met hijgende borsten en hoogroode wangen.... Och jemini! dit was koddig! O ironie der geschiedenis! Het Romeinsche amphitheater te Trier diende dus ook thans nog tot arena!.... De éénige wreedheid echter, die ik er plegen zag, bestond in eene vermaning met de paraplu, door 's meesters hand toegebracht op den ronden kop van eenen in het kikkeren waarlijk
"Maar er is iets dat mij onrustig maakt, Augustine. Ik kan niet nalaten te denken dat die bedienden niet eerlijk zijn. Zijt gij wel zeker dat men hen vertrouwen kan?" Augustine lachte schaterend over het ernstige en benauwde gezicht, waarmede Ophelia deze vraag deed. "O, Nicht, dat is al te koddig. Eerlijk! alsof men zoo iets verwachten kon. Eerlijk! Wel zeker zijn ze dat niet.
Fransche en Duitsche, Italiaansche en Engelsche brieven vloeien weer uit zijn pen, zijn vrienden ontvangen weer ontboezemingen in welgemeten Fransche alexandrijnen, koddig en opgeschroefd nabrouwsel van Racine. Als Schlosser is vertrokken, kan hij van deze middagtafel niet scheiden: niet zoozeer om de spijzen als wel om de wijnschenkster.
Met groote moeite bracht-i er uit, dat hy den dokter kwam bedanken "voor z'n beterschap... naast God." Het was koddig te zien hoe de beide soldaatjes zich op de lip beten, en ik moet erkennen dat ook Holsma zelf niet zonder inspanning 'n ernstig gelaat vertoonde. Naast God? Ja ... juist! Heel juist! Braaf gezegd, kereltje! En heb je dan nu God wel bedankt? Zeker, m'nheer!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek