Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Breng gij haar tot den hoofdman, aan den westzoom Van 't woud; laat ons den vlucht'ling achtervolgen; Het bosch is afgezet; hij kan niet weg. EERSTE BANDIET. Kom, naar de grot des hoofdmans breng ik u. Vrees niets; grootmoedig is hij; en geen vrouw, Die hij ooit smaad of schande lijden deed. SILVIA. O Valentijn, om u draag ik dit leed. Een ander gedeelte van 't woud. Valentijn komt op.
En straks werd die stilte verbroken door kindergezang, dat naderde uit de verte..... O tempora, o mores! Een schoolmeester schreed den cirkel binnen, aan de spits van een peloton pupillen. Zijne stem klonk als die eens hoofdmans over honderd; ontzagwekkend kliefde hij de lucht met zijne paraplu. Hij stelde de knaapjes in twee gelederen, deed hen de wandelstokken schouderen, en kommandeerde: »Rechts, richt u! Voorwaarts, marsch!" of iets dergelijks. En rap rap rap rap! gingen de korte beentjes van de jongens, en de lange beenen van den onderwijzer.... Na de militaire kwamen de athletische oefeningen. Op het tempo »eins!" werden al de wandelstokken met beide handen vastgegrepen; op »zwei!" rezen zij alle horizontaal boven de hoofden; op »drei!" hurkten al de heupen neer en op »vier!" begon zich het gansche gezelschap in beweging te zetten op die eigenaardige wijze, minder uit een aesthetisch dan uit een gymnastisch oogpunt aan te bevelen, die men in studentikose kringen pleegt aan te duiden met het verbum »kikkeren". »Hiep, hoep!" schreeuwde de paedagoog, met koene sprongen zijnen leerlingen vooruithuppend op de baan der lenigheid. Want tot 's mans eer moet ik betuigen, dat hij niet slechts in het kommando groot was, doch het ook geenszins beneden zich achtte al de afgeroepene evolutiën in propia persona mee te maken en dit, ondanks zijnen blauwen bril en zijnen zwartlakenschen kuitendekker, met bewonderenswaardige gratie en vaardigheid. »Hiep, hoep! Stilte, lummels! Wie lachen durft, conjugeert mij vijf-en-twintig maal het werkwoord risum tenere! Hiep, hoep! hiep, hoep! hiep, hoep! Halt! Eins! Zwei! Drei!" en daar stonden zij allen weer in »Reihe und Glied!" met hijgende borsten en hoogroode wangen.... Och jemini! dit was koddig! O ironie der geschiedenis! Het Romeinsche amphitheater te Trier diende dus ook thans nog tot arena!.... De éénige wreedheid echter, die ik er plegen zag, bestond in eene vermaning met de paraplu, door 's meesters hand toegebracht op den ronden kop van eenen in het kikkeren waarlijk
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek