Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
De twee dikke padden in den hoek mompelden samen iets van 'vleiers' en 'kruipen' en 'niet lang duren'; toen knikten ze elkaar veelbeteekenend toe. Windekind sprak lang in een vreemde taal tot Oberon en wenkte toen Johannes om dichterbij te komen. 'Geef mij de hand, Johannes! zei de koning. 'Windekind's vrienden zijn de mijne. Waar ik kan, zal ik u bijstaan.
Welk huis, welk huis?? riepen allen, die bezorgd waren om verwanten, vrienden. Het huis van den voller! riep het rondom. Het huis waar Autronius woont, den slavenkoopman! Alle heilige goden van den Olympus!! riep de dominus. Dat is waar ik woon!! Ingestort! verzekerden wie het wisten en knikten de koppen. Dat is waar mijn caterva is gehuisvest! riep de dominus radeloos. Wanneer is het ingestort??
"De wind, anders niet," zeide Legree. "Hoort gij niet hoe vervloekt het waait?" "Simon, kom hier," zeide Cassy fluisterend, legde hare hand op zijnen arm en bracht hem onder aan de trap. "Weet gij wat dat is? Luister!" Een akelige gil klonk. Het geluid kwam van de vliering en weergalmde langs de geheele trap. Legree's knieën knikten en hij verbleekte van schrik.
Ze groetten en knikten en de heeren slurpten aandachtig aan de witte randden van de nauwe kopjes koffie, die krullend opdampte langs hun roode gezichten. De lakei stond kaarsrecht, bij de dubbel deur, in heerlijk Veronèse- groen. Het was omtrent dien tijd dat ook de ekster stierf op een morgen van dien grijzen winter.
Toen raadpleegde hij haastig en in stilte zijn gezellen Spittael en Potvlieghe, die goedkeurend met het hoofd knikten.
De Groote Schilder en de Groote Musicus merkten het ook en schertsten: Hij gaat ons een glas port halen! Mijn hart klopte en mijn knieën knikten. Nog nooit had ik mij zoo grenzeloos-ongelukkig gevoeld. "Asjeblief, schei toch uit," smeekte ik, terwijl er tranen in mijn oogen kwamen.
Tom Sawyer trad voorwaarts met gemaakt zelfvertrouwen en wond zich met prachtig nagebootste en allerzotste gebaren op tot het onsterfelijke: "Geef mij de vrijheid, of geef mij den dood!" doch werd in het midden door een akelige tooneelvrees bevangen. Zijne knieën knikten en hij dreigde in zijne woorden te stikken.
De wagen was stil blijven staan toen de honden waren begonnen te blaffen. De zware tocht werd voortgezet. Gedurende een half uur kwam de Schoone Zwerfster een weinig gemakkelijker vooruit, want de oppervlakte van het ijs werd minder hobbelig. De paarden waren uitgeput, zij lieten hunne koppen hangen, hunne knieën knikten bij elken stap, maar zij trokken nog wat zij konden.
In dit oogenblik verscheen bij den hoek der hut een grijsaard, die zij nog niet bemerkt hadden. Dat was Borik. Borik de trouwe dienstknecht! Dadelijk herkende hij dokter Antekirrt. Zijne knieën knikten nu reeds en dat was wel te begrijpen. Maar toen hij Piet herkende.... Piet, wiens begrafenisstoet hij tot op het kerkhof van Ragusa gevolgd was! Dat was te veel voor den ouden man!
Kom mee!» En hij snelde haar tegemoet, vergat zijn belofte, vergat deze reeds den eersten avond, en zij wenkte en glimlachte. De geur, de heerlijke geur in de rondte werd sterker; de harpen klonken veel liefelijker, en het was, alsof de millioenen glimlachende hoofden in de zaal, waar de boom groeide, knikten en zongen: «Alles moet men kennen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek