Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 november 2025
Al de gladiatoren van het Colosseum, al de wagenmenners van het Circus Maximus, met tal van soldaten hadden zich daar opgeschoten en allen waren als met rooden gloed overgoten. Kom dan maar weêr op mijn knie, zei Colosseros tot Cecilius. Zit jij maar hier boven, zei Carpoforus tot Cecilianus.
Mijnheer Radamanovich groet allen met dezelfde hartelijkheid; de vrouwen komen ons eerbiedig, met gebogen knie, de hand kussen. De vader neemt aan deze begroetingen geen deel; ernstig, deftig, schijnt hij ter nauwernood op te merken wat er geschiedt; hij spreekt enkele woorden, en allen gaan heen om den maaltijd te bereiden.
Eerst nam hij zachte klei van den rand van het water in zijn snavel en scheen het op zijn eenen poot bij de knie te smeren. Toen fladderde hij weg en was het of hij worteltjes en grassprieten uittrok en in de klei werkte, die hij al op zijn poot gesmeerd had.
Doch weldra nam zij een andere houding aan: zij leunde met den arm op haar knie, legde haar kin op de hand, en zóó luisterde zij aandachtig toe. Haar moeder spon daarbij haar vlas, eerst langzaam, toen steeds sneller. »Gij kent mijn landhuis te Kanopus," begon de verhaler. »Oorspronkelijk was het een klein zomerverblijf van het Koninklijk gezin.
"Ik vind, dat het een moeilijk jaar is geweest," merkte Amy op, terwijl ze met peinzenden blik naar het flikkeren van het licht op haar ring keek. "Ik ben blij, dat het om is, omdat wij u weer terug hebben," fluisterde Bets, die op Vaders knie zat. "Het was wel een oneffen weg voor jullie, mijn kleine pelgrims, vooral het laatste gedeelte.
De koele infanterie bleef pal en onverwrikt. Het eerste gelid ontving met gebogen knie de kurassiers op de bajonetten, het tweede gelid schoot op hen; achter het tweede gelid laadden de kanonniers hun stukken; het front van het carré opende zich, liet een uitbarsting van schroot door en sloot zich weder. De kurassiers beantwoordden dit door zich op de carré's te werpen.
Oordeelt bij hetgeen gij gehoord en gezien hebt, of Robrecht de Graaflijke kroon niet verdient. O Vlaanderen, zo zijn uw mannen! Ja Robrecht, gij hebt gelijk. Een Graaf van Vlaanderen mag zijn hoofd voor geen vreemdling bukken. Maar ik ben oud ik ben vader der gevangene Philippa en van u, mijn dappere zoon; ik zal mijn knie voor Philippe le Bel buigen zo beveelt het God! Gij zult met mij gaan.
’t Is, dat ik zou kunnen weenen, Als ik denk aan al ’t geluk, Dat het duifje mij zal schenken, Dat ik in mijn armen druk. Zie! mijn woning wordt een hemel, Zonneschijntje! Lentebloem! Als gij daar zult geuren, stralen, En ik u mijn vrouwtje noem. Ach, ik zie u reeds, als heden, Nederknielen aan mijn knie... Kind! ik zal gelukkig wezen, Als ik ú gelukkig zie!
De mannen dragen hunne sarongs veel hooger opgeschort, zoodat de beenen tot boven de knie bloot komen en mannen en vrouwen beiden kleeden zich bij voorkeur in schitterende kleuren, waarbij steenrood de hoofdtint is. De vrouwen dragen, in plaats van een slendang, een tweede sarong om hoofd en schouders, waardoor zij ons min of meer aan de Hindoe-vrouwen deden denken.
Dat zag de blinde baas niet, maar wel hoorde hij, dat het dier, anders altijd zoo blij met zijn eten, niet at. "Hoe is het Karo? Wat scheelt er aan? Wil je dan een lekker hapje van den baas?" Maar Karo wou ook geen lekker hapje. Langzaam kroop hij naar den ouden man en legde den kop op zijne knie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek