United States or Sri Lanka ? Vote for the TOP Country of the Week !


Pronka trachtte ook naast mij te komen, maar Fedjka stootte hem op zij, en Pronka die, waarschijnlijk door zijne armoede, iedereen gehoorzaamde, kwam slechts bij de spannendste passages naar voren, hoewel hij dan tot aan zijne knieën door de sneeuw moest waden.

Hij reed tot hem, en vroeg met moede stem, daar hij hetzelfde reeds talloos-velen had gevraagd, twijfelend, of hij wel antwoord zou ontvangen: "Hebt ge wel ooit ergens van het witte schild gehoord?" "Ja " zeide de herdersknaap verwonderd over een zoo eenvoudige vraag, "ik heb 't vele malen gezien." Ferguut viel op de knieën en dankte God. Daarna wendde hij zich tot den jongen.

In één woord, de schrik was bij hem ten top gestegen. Toch had hij, terwijl zijne knieën knikten, de geestkracht nog om met bezwijmende stem te roepen: "Master Uncle!.... Master Uncle!" Hij verkreeg evenwel geen gehoor. Uncle Prudent en Phil Evans twistten maar voort. "Master Uncle!.... Master Uncle!...." kreet de rampzalige Frycollin voor de laatste maal.

Ik zeg het op mijne knieën, oude Jacob, op mijne knieën!" Hij was zoo opgewonden, en zóó vol vuur voor zijne goede voornemens, dat zijn gebroken stem hem bijna haar dienst weigerde. Hij had hevig gesnikt in zijn strijd met den Geest en zijn gelaat was nat van tranen.

Dáár hing het portret van eene lieve, jonge vrouw, met glimlachend gelaat en glanzende oogen. Een zucht van smart en wanhoop steeg uit zijnen boezem, zijne kniëen knakten en zijne handen vielen krampachtig ineengesloten op den boord van het witte ledikant neder.

Stel u voor een gewonen marktwagen, een lagen eikenhouten bak op veeren, van 't zelfde soort als hier gebruikt worden om groenten of visch langs de straten te verkoopen, waarop ook zooals hier voor verdere ritten een ijzeren stoel wordt aangebracht, waarop weder eene bank met lederen kussen; het voertuig heeft ook een lederen schoot, dien men bij regen of koude over zijne knieën op kan trekken.

Zachtjes in-sluimrend, soezend over 't houtwerk in de keuken, dat ze morgen 'n soppie zou geven, kreunde ze òp in fel-gelen schrik. Ergens boven 'r hoofd werd gestommeld. Duidelijk hóorde ze bons na bons en schrapzittend in 't bed, de vette knieën gejukt tegen 'r kippevel-lijf, stokte 'r adem toen 'n dakpan, schor van val en klepperslag, in de goot plompte.

Maar de Majoorske zweeg en liep een paar keer de kamer op en neer. Toen ging zij bij de kachel zitten, zette de voeten tegen 't vuur en leunde met de ellebogen op de knieën. "Alle duivels," zei ze en lachte in zichzelf. "Wat ik zeg is zóo waar, dat ik 't zelfs nauwlijks gemerkt heb. Geloof je niet, dat de meeste menschen dood of ten minste halfdood zijn? Geloof je dat ik leef? Och neen, och neen!

Zij schudde zachtkens het hoofd, en een lachje van geluk zweefde over haar beeldschoon aangezicht, als de adem der jeugdige lente over een rozenbed. »Zij is onschuldig; bij Mithra, zij kan niet schuldig zijn!" riep Cambyzes andermaal, terwijl hij zonder acht te geven op de aanwezigen, op de knieën viel.

Ik heb hen allen daar op mijne knieën zien liggen en sterven in onuitsprekelijke lichaams en zielsfolteringen. Toen de oogen mijns eerstgeborenen verdwaalden, en zijne ziel reeds tweemaal op zijne lippen was geweest, Dan bad ik den Heer om genade;