Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Soetkin werd eensklaps bleek als de dood, zij huiverde over gansch heur lichaam en wees naar den hemel. Een lange, smalle vlam was uit den brandstapel opgestegen en verhief zich bijwijlen boven de daken van de lage huizen. De vlam was bitter smertelijk voor Klaas, want al naar gelang van de grillen des winds, knaagde zij aan zijne beenen, verschroeidde en verbrandde zij zijn haar en zijnen baard.
Doch de levensonzekerheid sarde hem, knaagde aan zijn hart en peuterde aan zijn humeur. Snepvangers was blij toen een kranige oude heer in zijn buurt kwam zitten, een glas garsten bestelde en de gazet vroeg. Het scheen iemand van gewicht. De man liet achteloos zijn monocle vallen, lei zijn grijzen hoed naast zijn wandelstok met gouden appel op de marmeren tafel, dronk een slokje en begon te lezen.
Wat de sakker, ik ben Verlinde! en voor geen honderd Vanhoutten...! Van dan af was 't besloten, vast: in alle mogelijke ontmoetingen zou hij zijnen eigenen weg gaan, stijf en zeker alsof hij alleen over de wereld liep, en niemand kennen of zien, alsof Vanhoutte dood was en nooit bestaan had. Maar intusschen knaagde hem de spijt, omdat die leelijkaard er toch eerst uit en hem vóór was.
Een beest kruipt op mijn boezem; 't is een slang! Wee mij! erbarm u! Welk een droom was dat? O zie, ik bibber nog van vrees, mijn schat! Ik droomde, een booze slang knaagde aan mijn hart, En gij keekt lachend naar mijn wreede smart! Lysander! Wat! Lysander! Ongehoord! Waar zijt ge? Weg? ver weg? geen enkel woord? Helaas! waar zijt ge? spreek! ik roep u, ik!
Zoo ontmoette hij een groep jonge Boeren, goed gedekt achter een aarden verschansing en voegde zich bij hen. Hij, Reinard Jansen, was in een opgewekte stemming. Zijn oogen straalden van strijdlust, en de oude pijn, die knaagde aan zijn hart, scheen begraven te worden in den kruitdamp en den kogelregen van Krugersdorp.
Deze overweging was hem soms nog eene oorzaak van voorbijgaand verdriet ... en daarbij, wanneer hij alleen was en droomde, tooverden zijne gepeinzen hem nog dikwijls terug in zijne schoone zoete kindsheid. Dan voelde hij in zijn hart eene ledigheid, eene onoverwinnelijke treurnis, eenen geheimzinnigen worm, die wel zachtjes knaagde, doch niet wilde sterven....
Uilenspiegel en Lamme wandelden langs de kaaien en ontwaarden daar een heer met een goede tronie, die er eenigszins droefgeestig uitzag en druk bezig was met de steenen van de kaai uit te steken, door middel van een breekijzer. Het ging niet gemakkelijk, doch met goeden moed zette hij zich steeds opnieuw aan het werk, terwijl achter zijnen rug een hond aan een been knaagde.
Of de Landheer geeft aan allen, Oud en jonk, een vrijen dag, Dien het hart naar welgevallen Aan de vreugde wijden mag: 's Avonds mag de hoppe kralen In den gladgeschuurden nap; Elk, in onverpoosd gesnap, Weet zijn sprookjen te verhalen: Hoe de tooveresse Mab Bij den een aan 't baksel knaagde, Maar de korstjens overliet; D' andren in zijn droomen plaagde, Neep, en in de zijde stiet; Of van lichtjens, die er waren, Witte wiven, nickermaren; Van een kobold, die vol kracht Meerder koren dan tien mannen In tien schoften dorschen, wannen, Dorschte en wande in éenen nacht!
Daar hij ook nu niet toegaf, werd hij na lange jaren weder op aarde teruggebracht en nu werd de arend gezonden, die aan zijn lever knaagde, wat niet zou ophouden voordat een onsterfelijke in zijn plaats wilde sterven. Deze openbaarde nu van zijn kant het bedoelde geheim, nl. dat Zeus, wanneer hij met Thetis huwde, bij haar een zoon zou krijgen, die hem van de heerschappij zoude berooven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek