Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Durf zeggen dat gij niet reeds uwe keus hebt gedaan!" Een hevige schaamteblos kleurde het voorhoofd der maagd. Zij voelde zich gekwetst, aanzag Disdir met fieren blik en antwoordde: "Wat geeft u de stoutheid om dus beschuldigend mij te ondervragen? Zijt gij een eerlijk ridder en een Kerel? Waarom vergeet gij dan dat ik eene vrouw ben en recht heb op uwen eerbied?" "Nu, durf spreken!"
Als juffrouw nu maar niet zoo koortsig wordt als gisteren. Juffrouw ziet er goed uit vandaag. Ja? Is het zeker? Ik zal dat bleek-grijze rijkostuum aantrekken, Mariëtte. Ze had pleizier in alles wat omging en kleurde rond haar, hield zich op met den vorm van een strikje, zoolang tot het gesnoerd was naar haar zin.
"Als gij het zóó ernstig opvat met die vriendschap," hernam zij, terwijl een vluchtige blos hare wangen kleurde, "wil ik toegeven dat gij in uw recht waart met mij te kapittelen; maar na zulke concessie moet het kibbel partijtje van gisteravond óók vergeten en vergeven worden, zonder arrière pensée, niet waar?"
Het was vier uur in de morgen, een zwakke schemering kleurde het oosten met een twijfelachtig geel en een krans gulden lichtstralen blonk, als de voorbode der zon, achter de kim.
Amelia herkende mij terstond; zij kleurde even: en haar arm latende vallen, deed zij een schrede zijwaarts naar mij toe, als wilde zij zich onder mijn bescherming stellen. "Wie is daar?" vroeg Lodewijk, die met den rug naar ons toe stond en zich eensklaps omkeerde: hij herkende mij, verschoot van kleur, maar herstelde zich dadelijk en zag beurtelings Amelia en mij aan met een schamperen glimlach.
Een praktisch man in merg en been, had hij oog noch zin voor kunst en poëzie: wel kleurde en beschilderde hij zijn huizen, zijn meubelen, schier alle voorwerpen van huiselijk gebruik; maar te vergeefs zoudt ge in zijn pronkkamer hebben omgezien naar een der kunstwerken van de meesters der hollandsche school.
Liever nog het gansche rooversnest uitgeroeid dan het tot schade der mijnen enkel om der lieve vrede wille te laten voortbestaan! Ondanks al zijn ontzag voor den Keizer mogt ook de bezadigde Koelloeka een opwelling van toorn niet bedwingen bij die trotsche en als uitdagende taal, en donkerder kleurde zich, al gaf hij geen dadelijk antwoord, zijn door de zon gebruind gelaat.
Nog eenmaal kleurde zij met haren glans het reeds verbleekte gelaat van den gestorvene, nog eenmaal schonk zij eenige warmte aan het verkleumde wezen, met vriendelijke zachtheid beschouwde zij het schier wanhopige, op den ontslagene neergezonken meisje, en verdween toen om andere ongelukkigen met hare komst te verblijden.
Nimmer neurde hij een liedeken, de wreedaardige beul; als de Oosterkim kleurde, lachte hij niet, en als de zonne zijn rijk verlichtte als met een glimlach des Heeren, voelde hij geen de minste vreugd in zijn hert.
Hij verzocht, zich te mogen verantwoorden. »Daarna kunt gij met mij doen, wat ge wilt,« zei hij. Maar het werd hem niet toegestaan. Toen zag Hus den keizer aan en zeide: »Ik heb mij vrijwillig voor het verhoor gesteld, op het woord en de trouw van den hier aanwezigen keizer.« Sigismund kleurde. Maar hij zei niets.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek