Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Een enkel schot en de heele bende is op de vlucht", riep Max, zijn karabijn aanleggende. "Schiet niet, mijnheer!" riep Khamis, "lok hen niet uit, wij moeten hen niet aanvallen, wij zullen genoeg te doen hebben met ons te verdedigen!" "Maar zij beginnen al!" zei John Cort. "Schiet alleen, als het bepaald noodzakelijk is", zei de voorlooper.
"Zoo!" antwoordde Rodolphe; "zij kan rustig slapen; ik heb heelemaal geen lust azijn in het suikerwater van haar wittebroodsweken te gieten. En wat haar jeugdigen minnaar betreft, die kan gerust zijn degen aan den spijker laten hangen evenals Gastibelza, den man met den karabijn.
Max Huber had zijn karabijn wel willen halen, maar de voorzichtige John Cort had hem dit ontraden. Beter was het, met het gebruik der vuurwapens te wachten, tot het bepaald nuttig of noodig zou zijn. Op dezen dag of liever op den middag van den 15en April zou er eene verandering komen in de anders zoo kalme gewoonten van de Wagdies.
Meermalen had Max aandrang gevoeld om met zijn karabijn een schot te lossen op de talrijke vogels, die hier in de boomen huisden, maar zijn makkers en hij werden dagelijks ruim van allerlei proviand voorzien. Hunne bediende Kollo liet het hun aan niets ontbreken, elken dag vernieuwde hij den voorraad water en brandhout.
Binnenin wordt het hebben en houden van den eigenaar bewaard in reuzenpakken, terwijl de karabijn van den heer des huizes binnen het bereik van zijn hand is. Stukken tapijt bedekken de reten en spleten van het vilt, en als er vuur brandt op den open haard, kan men zich comfortabel voelen in zulk een verblijf. Alleen de rook blijft een groot bezwaar.
John Cort, die met de karabijn in de hand voorop stond, bespiedde zorgvuldig de oevers. Mocht hij het een of ander wild bespeuren, dat eetbaar was, dan zou hij dat gemakkelijk neerleggen. En tegen half tien gebeurde dit reeds; de eerste buit was een waterbok, een soort antilope, die bij voorkeur aan rivieroevers leeft. "Een mooi schot!" riep Max Huber.
De zon scheen helder door de boomen. "Zijn de wapenen gereed?" vroeg Cyrus Smith. Zij waren allen in orde. De ingenieur en Pencroff waren beiden met een geweer met dubbelen loop gewapend en Gideon Spilett had zijn karabijn op schouder. "Ligt gij goed, Harbert?" vroeg de ingenieur. "O! mijnheer Cyrus," antwoordde de knaap, "wees gerust, ik zal onderweg niet sterven."
Zonder dralen werden Urdax, de voorlooper, John Cort en Max Huber gewapend, de karabijn in de hand, revolvers in den gordel, de patroontasch goed voorzien. In den wagen bleef nog een half dozijn geweren en pistolen over, die gegeven werden aan enkele dragers, op wier trouw men vast kon rekenen.
"Een buffel!" riep Max Huber, zijn karabijn richtende, "die zal ons een heerlijke schotel leveren!" Khamis wendde het roer eenigszins, zoodat het vlot tot op dertig meter den oever naderde. De buffel scheen niet van plan om heen te gaan; hij stond onder den wind en kon dus met volle teugen de frissche lucht opsnuiven, zonder het gevaar te bemerken, dat hem bedreigde.
De doctor hield zich standvastig op eene hoogte tusschen de 200 en 500 voet; Kennedy loste dikwijls zijne karabijn; boven de eilanden naderden de reizigers zelfs onvoorzichtig, met hunnen blik het kreupelhout, de struiken doorzoekende, overal waar maar eenig lommer, of eenige kromming in eene rots tot schuilplaats aan hun reisgezel had kunnen dienen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek