Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 oktober 2025
Eerst wilde zij haar blijdschap jubelen want zij was zoo gelukkig, dat zij hem zag. Hoe hij ook wederkwam, hij was haar zoon. Toen werd zij angstig. Waarom gingen zij drieën zoo langzaam? Zij liep hen tegemoet. "Reynout! Reynout! mijn zoon! Uw vrouw gewan een kindeke." Hij zag haar niet aan, terwijl hij sprak. Moede zonk zijn hoofd ineen. "Leg mij in het blanke bed, opdat ik ruste. Ik ben ziek."
Natuurlijk vinden wij ook heel wat survivals van oude geloofsvoorstellingen, die ik in het Eerste Deel besproken heb. Toch moet men in dit opzicht voorzichtig zijn. Wanneer bij het neerdwarrelen der sneeuwvlokken de kinderen te Assche jubelen: See-se-ken schudt zijn bed-de-ken uit, en laat de pluim-kes vlie-gen!
Zijne vrouw en zijn kind waren immers gezond en veilig; het ontbrak haar noch aan bescherming noch aan verzet; zoo van ganscher harte gunden zij den man en vader de ontspanning naar welke hij zoozeer hunkerde; dagelijks ook konden zij zijne brieven ontvangen en beantwoorden.... Dus, meester, met volle teugen genoten van den korten rusttijd! Het schoone weder al moest hem het hart doen jubelen.
Vol verbazing liepen zij naar den oever, wreven zich de oogen uit, en bleven ons een poos zwijgend aanstaren. Toen zij niet langer aan onze identiteit konden twijfelen, begonnen zij luidkeels te jubelen, terwijl de tolken gingen dansen van pret.
Hoe bitter wreed werd het Paradijsachtige leven van deze goedige en gelukkige menschen verstoord! Waarlijk, wie er ook jubelen mogen bij het vierde eeuwfeest van Amerika's ontdekking, de weinige nakomelingen van de oorspronkelijke bewoners hebben er allerminst redenen toe. Bij het gejubel der Blanken mogen zij weenen bij de bouwvallen van hun voormalig Paradijs. En hoe lang nog?
Als zijn oor het jubelen der meisjes verneemt, hinnikt het van vreugde en bij het fluiten der kogels springt zijn hart op van blijdschap. Uit de hand der vrouwen neemt het aalmoezen aan, den vijand slaat het met de hoeven in 't aangezicht. Als het loopen kan zooveel het begeert, storten zijne oogen tranen.
Niemand werd het jubelen moe en zelfs toen de Koninklijke Familie naar binnen ging klonken de hoera's nog helder en blij op! Wel te rusten Prinses Juliana! We zien elkander weer!
Maar door de opening van de hut, die eindeloos scheen, voor haar uit, zweefden alle kleuren en geuren, al het bloeyen en wasemen van den heelen tuin met boomen, bloemen, lucht en aarde, met zijn geschitter en geglans, zijn doffe en blinkende gedeelten, zijn jubelen, zijn beweging, zijn warmte, zijn sidderingen, zijn liederen, op haar toe en omwemelde haar gezicht.
o, Dan genieten we wel in zijn heil, en we jubelen wel in ons kindsrecht; maar zoo, dat wij die vromen zijn, die ons nu aan ons heilgoed te goed doen, zoo maar niet er ons op verheffen. Dan wordt het »kind zijn« ons gewoonte. Alsof het zoo bij ons hoorde. En alsof het ons niet uit louter barmhartigheid geschonken ware. En we vergeten, hoe we hebben tegengestaan.
Dat hoort ge al dadelijk in den eersten Psalm, als het heet: »Welgelukzalig is de man, die niet staat op den weg der zondaren.« Aan Davids gebed, als hij roept: »Raap mijn ziel niet weg met de zondaren.« Aan Jesaja's profetie, dat Gods volk in Jeruzalem weer jubelen zal van vreugd, maar »dat er verbreking zal zijn der zondaren«. En dat merkt ge eveneens in allerlei uitspraak van den Christus zelven: »Indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat dank hebt gij? want ook de zondaren doen hetzelfde«; of als Jezus profeteert, »dat Hij zal overgeleverd worden in de handen der zondaren«. Iets wat telkens weerkeert, als er sprake is van »tollenaren en zondaren«, waarmeê, gelijk duidelijk is, lang niet alle menschen zijn bedoeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek