Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
»Nu begrijpt men waarom Israël jubelde aan den Amstelstroom, toen de tijding kwam dat eindelijk, eindelijk mevrouw de douairière het besluit had kunnen vatten om uit dit tranendal te scheiden. »Het spreekt van zelf, dat er van de bovenvermelde schikking wel iets uitgelekt was onder de bedienden en in het dorp. Wat zouden zij er zich ook het hoofd mee gebroken hebben!
Het geschreeuw van de toeschouwers ontaardde in een dierlijk gebrul, men juichte, zwaaide met doek of kleedingstuk, strekte de armen uit, knarste op de tanden, of jubelde zijne blijdschap uit, tot eindelijk een van de wagens het eerst de eindstreep bereikte en dus de overwinning had behaald. Deze wedrennen duurden met korte tusschenpoozen van den morgen tot den avond.
En het Barontje jubelde; hij stond als 't ware in de hall te trippelen en te dansen, hij klopte zijn mannetjes op den schouder en nam hen vleierig bij den arm en op de stoep groette en wuifde hij hen nog na, tot ze buiten 't hek en in de oprijlaan verdwenen waren. Eerst daar konden zij eindelijk weer op adem komen.
Als zooeven klommen licht-plekjes tegen hem op. Het licht van háár stem heeft hij in zijn oogen! Het licht van háár hoofd, is op zijn hoofd! jubelde 't viooltje weer. De Man keek recht voor zich uit; alsof hij iets zag daar. Waar kijkt hij nu naar? fluisterde het blauwe bloempje. Naar niets! Jawel! ik weet het: hij ziet het licht van haar stem!
Het jubelde in mij, hartstochtelijk, en 'k glimlachte, heel teer, heel zacht. Ik stond van voren op de boot en voelde de koude niet, die anders scherp genoeg prikte. Het schouwspel was indrukwekkend, grootsch.
De Groote Dichter had woorden van waardeering en vooral de Groote Schilder jubelde, terwijl de Groote Musicus even zijn pet afnam en zijn manen van voor het voorhoofd wegschudde om beter te zien. De vrouwen waren typisch.
De zachte warmte van een gedempt-gloeiende vulkachel vulde 't vertrek met een egale, koesterende luwheid en men had den indruk van veilig in een serre, of in een lente-atmosfeer te staan, gezellig genietend met de oogen van al 't schoone dat daarbuiten lag, zonder de onaangename scherpheid van de koude te voelen. O! hoe prachtig! Hoe prachtig! jubelde ik.
Hij wreef zijn handen door elkaar en jubelde over 't heerlijk weer, maar klaagde toch meteen over den ellendigen hobbelweg, waardoor hij met het dorpshuurkoetsje had moeten baggeren. Is 't niet afschuwelijk, meneer de pastoor? riep de barones. Meneer de pastoor moest erkennen dat het inderdaad een foltering was.
En de geestdrift van het volk was zoo spontaan, was echt gemeend; het kwam zoo warm uit zijn hart, die betuiging van sympathie. Het volk was blijde, jubelde mee, omdat zijn bemind Hoofd gelukkig was. Telkens bracht mijn man me op 't balkon; het volk moest zijne nieuwe Goesti Poetri zien.
Het land rook van een nieuwe ziel, de jonge Lente stond gereed in de boomen! Alles had knop en bot, het Leven jubelde over den Dood. 't Was de Verrijzenis, de levengevende Verrijzenis! En toen, smeltend van ontroering, kuste Pallieter den grond. Het weer was terug slecht geworden, heelder dagen mot-en plasregens, grijs, triestig en gesloten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek