Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
A propos, bij het verhoor van dien schurk Jones zult gij zeker wel als getuige opgeroepen worden." "Vaarwel, mijnheer Granger," antwoordde Geoffrey: "ge moet mij in stad eens komen bezoeken. Verandering is goed voor u." "Ja, dat doe ik misschien wel. Ik heb in geen vijf-en-twintig jaar verandering gehad. Ik heb het nooit kunnen bekostigen. Gaat gij Elisabeth niet vaarwel zeggen?"
Er valt dezen keer niets voor u te verdienen." »Gij misleidt ons, Small," zeide Athelney Jones ernstig, »indien gij den schat in de Theems hadt willen werpen, dan ware het gemakkelijker voor u geweest kist en
In de stilte van den nacht konden wij het stampen hunner machine vernemen. De man op den achtersteven zat nog ineengedoken op het dek, en zijne armen bewogen zich alsof hij druk aan het werk was, terwijl hij telkens opkeek en met zijne oogen den afstand scheen te meten, die ons nog van hem scheidde. Wij kwamen al nader en nader. Jones schreeuwde hen toe te stoppen.
Iedereen weet het, de weduwe ook, al doet ze net alsof zij het niet weet. Verbeeld je, Jones had beloofd dat Huck hier zou wezen; want hij kon het groote geheim niet aan den dag brengen zonder Huck, weet je?" "Het geheim? Welk geheim, Sid?" "Och, dat Huck de dieven bij de weduwe ontdekt heeft. Ik geloof dat Jones zich heel wat voorstelt van de verrassing, maar zij zal in 't water vallen."
"Kapitein Wilson, we zijn vrij kort onder den wal," zei de stuurman; "zou u 't goed vinden wat te wenden?" "Jawel, meneer Jones. Voorschoten los, aan lij het roer! en ja, het moet maar, weg het grootzeil!" Het grootzeil werd geborgen en het fregat scheen zich onmiddelijk op te richten. Het stootte en slingerde nu niet meer zooals te voren.
Thaddeus Sholto is een rijk man," troostte ik, »hij zal uw moeite wel niet onbeloond laten." De inspecteur schudde moedeloos het hoofd. »Het is een erge teleurstelling," zuchtte hij, »dat zal Mr. Athelney Jones ook wel zeggen." Zijn voorgevoel scheen juist te zijn, want de detective keek leelijk op zijn neus, toen ik in Baker-Street terugkwam en hem de ledige kist vertoonde.
ALS "klassiek" beteekenen mag: het eeuwig menschelijke in den hoogsten vorm van den eigen tijd, dan plaatsen de Franschen terecht den avonturen-roman van hun 17e-18e eeuwschen schrijver Le Sage: Gil Blas in die rij hunner klassieke werken. Zoo goed als de Spanjaarden hun Don Quichotte en de Engelschen Fieldings Tom Jones; wij onze Sara Burgerhart en Willem Leevend.
»Neem dan de politie te hulp." »Neen. Ik zal waarschijnlijk Athelney Jones eerst op het laatste oogenblik te hulp roepen. Hij is geen kwade kerel, en ik zou niet gaarne iets doen waardoor ik hem in zijn beroep zou kunnen beleedigen. Maar, nu wij zóóver gegaan zijn, ben ik er op gesteld om de zaak zelf uit te werken."
»A propos, wat die Norwood-geschiedenis betreft, ziet gij dat zij zooals ik veronderstelde, een bondgenoot in het huis hadden, die geen ander kon zijn, dan de huisknecht Lal Rao; en werkelijk heeft Jones het genoegen, een flinken visch gevangen te hebben." »De verdeeling schijnt mij niet eerlijk," merkte ik op, »gij hebt al het werk verricht.
Op eens werd de stilte van den nacht verbroken door een vervaarlijk geraas van den kant van het Russisch fregat, op dat oogenblik ongeveer drie kabellengten van hen verwijderd. "Wat zou dat zijn?" riep kapitein Wilson uit. "Het anker hebben ze vroeger al laten vallen, dat kan 't dus niet wezen. Je moest eens loden, meneer Jones, en zien hoeveel water we hebben."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek