Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
De kalk was er tusschen uitgevallen en zoo men op de commode klom, kon men door deze opening in het vertrek van Jondrette zien. Het mededoogen heeft zijn nieuwsgierigheid en mag die hebben. Deze opening was een soort van spiegat. Men mag de armoede verraderlijk bespieden om haar bij te staan. Laat ons zien, dacht Marius, wie deze lieden zijn en hoe 't er mede gesteld is.
Eenigen tijd nadat hij hier ingetrokken was, welke intrekking, om de eigenaardige uitdrukking der "hoofdhuurderes" te bezigen, een "verhuizing van niets" geleek, had Jondrette aan deze vrouw gezegd, die gelijk haar voorgangster, tevens portierster was en de trap veegde: "Buurvrouw, zoo iemand mocht komen om een Pool of een Italiaan, of ook een Spanjaard te spreken... deze ben ik."
Iemand die geheel onbekend was met wat hier werd voorbereid, zou op het denkbeeld van iets zeer gruwzaams of iets zeer eenvoudigs gekomen zijn. Het aldus verlichte hol geleek meer een smederij, dan een mond der hel, maar Jondrette had bij dien schijn meer het voorkomen van een duivel dan van een smid.
"O, mijn beschermer, zei Jondrette, mijn edele weldoener! ik kan mijn tranen niet weerhouden. Vergun mij, dat ik u tot aan het rijtuig uitgeleide doe." "Trek die overjas aan, als ge uitgaat," antwoordde mijnheer Leblanc; "'t is scherp koud." Jondrette liet het zich geen tweemaal zeggen en trok haastig de bruine overjas aan. Alle drie gingen naar buiten; Jondrette ging beide vreemden voor.
Een oogenblik sloeg hij vrouw Jondrette gade. Zij had uit een hoek een oud ijzeren fornuis gehaald en zocht in oud ijzerwerk. Zoo voorzichtig mogelijk klom hij van de commode, ten einde geen gerucht te maken.
De gang was lang, de trap steil, Jondrette praatachtig; mijnheer Leblanc was zeker nog niet in het rijtuig; zoo hij in de gang, op de trap of op den drempel omzag, zou hij hem, Marius, in dit huis zien; vermoedelijk zou hij er door getroffen zijn en middel vinden hem nogmaals te ontsnappen, en dan was 't weder gedaan! Wat te doen? een weinig te wachten?
De tocht, die door de gebroken vensterruit kwam, hielp den kolendamp verdrijven en het komfoor onopgemerkt maken. Het verblijf van Jondrette was, zoo men zich nog herinnert wat wij van het huis Gorbeau gezegd hebben, uitmuntend gekozen als plaats ter uitvoering van een gewelddadigen aanslag en om een misdaad te verbergen.
't Was wel hetzelfde papier, dezelfde wijze van toevouwing, dezelfde bleeke inkt; 't was wel het bekende schrift, bovenal was het de tabak. Het verblijf van Jondrette verscheen voor hem.
Mijnheer Leblanc naderde met zijn goedhartig en treurig gezicht, en zeide tot vader Jondrette: "Mijnheer, gij zult in dit pak nieuwe kleederen, wollen kousen en dekens vinden." "Onze hemelsche weldoener overlaadt ons met weldaden," zei Jondrette tot den grond buigende.
Het scheen dat Jondrette op deze mannen gewacht had. Een haastig gesprek ontstond tusschen hem en den man met den knuppel, den magere. "Is alles gereed?" vroeg Jondrette. "Ja," antwoordde de magere man. "Waar is Montparnasse?" "Hij is achtergebleven om met uw dochter te spreken." "Welke?" "De oudste." "Is er een huurkoets beneden?" "Ja." "Is het rijtuig ingespannen?" "Ingespannen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek