Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
"Wij hebben ten minste de helft der reis gemaakt?" vroeg Joe. "Als afstand, ja, als tijd neen, als de wind ons in den steek laat! het ziet er zelfs naar uit als wil hij geheel gaan liggen." "Komaan, mijnheer," hernam Joe, "wij moeten ons niet beklagen; wij zijn er tot heden vrij wel doorgekomen en wat ik ook doe, ik word nooit wanhopig, wij zullen water vinden, ik zeg het u."
Beiden bevonden zich afgezonderd op den top van een hoofdtak eens boababs; de duisternis, nog vermeerderd door de dichte bladeren, was volkomen; echter zeide Joe, zich naar het oor van Kennedy neigende en hem het onderste deel van den boom aanwijzende: "Negers." Eenige woorden op zachten toon gewisseld, werden zelfs door de twee reizigers gehoord. Joe legde bedaard zijn geweer aan.
"Zonder twijfel, Joe, en de menschen zonder eten zouden langer kunnen leven dan zonder drinken." "Ik geloot het, en des noods eet men wat men ontmoet, zelfs zijns gelijke, hoewel dit eenmaal moet wezen, dat u langen tijd zal heugen." "De wilden doen het toch," zeide Kennedy. "Ja, maar dat zijn wilden, die gewoon zijn rauw vleesch te eten, mij zou het zeer tegenstaan."
Maar de zedeles hieruit is, dat eerbewijzen vergankelijk zijn en dat men er niet te veel aan moet hechten." "Des te erger," zeide Joe, "het beviel mij wel! Aangebeden te worden! Naar willekeur voor god te spelen! Maar wat wilt gij? de maan heeft zich vertoond en wel geheel rood, hetgeen bewijst dat zij boos was!"
"Zijn slagtand is gebroken!" riep Kennedy uit, "dit is een stuk ivoor dat in Engeland 35 guinjes de 100 pond zou gelden." "Zooveel!" zeide Joe, terwijl hij zich langs het ankertouw op den grond liet zakken. "Waarover gevoelt gij spijt, mijn waarde Dick?" antwoordde doctor Ferguson. "Zijn wij handelaars in ivoor of hier gekomen om fortuin te maken?"
"Vrees hieromtrent niets, ik zal het evenwicht herstellen, en als onze arme Joe terugkomt, zullen wij met hem wel onzen gewonen gang weten te hernemen." "Op het oogenblik van onzen val, Samuel, waren wij, als ik mij wel herinner, niet ver van een eiland."
Het is een rustplaats voor de karavanen, die het midden van Afrika bezoeken, en hun bezoek zou er wel eens niet aangenaam kunnen zijn, Joe." "Zijn er hier nog meer van die afschuwelijke Nyam-Nyam?" "Zonder twijfel; het is de algemeene naam van al deze volken, en onder hetzelfde klimaat moeten dezelfde stammen dezelfde gewoonten hebben." "Pouah!" zeide Joe.
Als het niet was om het vermaak van te vertellen, zou ik nooit weer een voet op de aarde zetten. Denkt gij dat men onze verhalen zal gelooven, meester?" "Wie weet het, mijn beste Joe? Eene zaak zal ten minste onbetwistbaar zijn, duizend getuigen hebben ons van den eenen kant van Afrika zien vertrekken; duizend getuigen zullen ons aan den anderen kant zien aankomen."
Deze, die er genoeg van had, verwijderde door eene snelle beweging zijne te ijverige aanbidders en ging het paleis uit; hij richtte zich naar den ballon. Het was zes uur des avonds. Joe wachtte in zijne afwezigheid bedaard aan den voet der ladder; de menigte bewees hem de grootste eer. Als ware zoon der Maan, liet hij hen begaan.
"Eindelijk," riep hij uit, "water! water! wij zijn gered, want, hoe weinig wij ook vorderen, wij gaan altijd voorwaarts en zullen aankomen!" "Welnu, mijnheer!" zeide Joe, "als wij eens in afwachting dronken? De lucht is waarlijk verstikkend." "Laat ons drinken, mijn jongen." Niemand liet zich lang noodigen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek