Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Maar dit was onmogelijk in deze dorre streken; het verontrustte hem, hij moest onophoudelijk zijne gasvlam onderhouden en hij bevond te kort te komen om den dorst te lesschen, hij besloot dus geen gelegenheid te laten voorbijgaan om zijn voorraad te vernieuwen. In het schuitje teruggekomen vond hij het bijna gevuld met de steenen van den hebzuchtigen Joe en klom er in zonder iets te zeggen.
De tien minuten waren nog niet verloopen, toen de reizigers reeds den vochtigen dampkring te boven waren. "Wacht een weinig, Dick, dan zult gij den invloed der zuivere lucht en zon voelen." "Dat is eerst een wondermiddel!" zei Joe. "Neen, het is zeer natuurlijk." "O, daaraan twijfel ik niet."
"Dit is hunne manier van bidden," zeide de doctor, "als ik mij niet bedrieg zullen wij geroepen worden om eene groote rol te spelen." "Welnu, mijnheer! speel die." "Gij zelf, mijn brave Joe! zult een god worden." "Dat verontrust mij niet, mijnheer! en de wierook mishaagt mij niet." Op dit oogenblik maakte een der toovenaars, een "Myanga," een gebaar, en al het geschreeuw bedaarde op eens.
De Victoria week steeds af naar den vasten grond, maar gelukkig voerde een zeer hevige luchtstroom, op duizend voet hoogte, hem terug naar het noordwesten. Het was niet mogelijk dat Joe op een der eilanden van het meer werd teruggehouden, want dan zou hij zeker wel een middel hebben gevonden om van zijne tegenwoordigheid kennis te geven; misschien had men hem op het land gesleept.
"Welk eene vreemde opeenvolging van smart en vreugde!" riep Kennedy uit, "deze overvloed, na die ontbering, deze weelde volgende op die ellende! Ik was bijna gek geworden!" "Mijn waarde Dick," zeide de doctor, "zonder Joe zoudt gij nu niet redeneeren over de onstandvastigheid der menschelijke zaken." "Brave vriend!" zeide Dick, Joe de handen toereikende.
Wij zullen het touw doorsnijden, volg mij." "Maar wat is er dan?" vroeg Joe, terwijl hij het schuitje beklom. "Wat is er gebeurd?" vroeg Kennedy, met zijne karabijn in de hand. "Zie," antwoordde de doctor, naar den horizon wijzende. "Welnu?" vroeg de jager. "Welnu, daar is de maan." De maan kwam inderdaad op, rood en prachtig, een vurige bal op een azuren grond. Zij was het wel!
"Welnu, heeren!" zeide Joe, "het staat u vrij hun val na te volgen, maar ik voor mij, die slechts een domoor ben, houd liever den middelweg, noch te laag noch te hoog. Men moet niet eerzuchtig zijn." Op 6000 voet hoogte is de dichtheid der lucht reeds aanmerkelijk verminderd; het geluid verspreidt er zich moeielijk en de stem doet zich niet zoo goed hooren.
"Precies zoo was 't met mijn Joe: altijd vol jongensstreken en handig in allerlei kattekwaad, maar hij was de onbaatzuchtigheid en vriendelijkheid zelve. En, de hemel zij mij genadig te moeten denken, dat ik hem zweepslagen gegeven heb, omdat hij room gesnoept had, die ik zelve uit het raam heb geworpen, omdat ze zuur was geworden!
Doctor Ferguson en zijn getrouwe Joe bleven dezelfde mannen zoo als wij hen hebben gekend. Maar er had buiten hun weten eene verandering bij hen plaats gehad, zij waren twee vrienden geworden.
"Giraffen," zeide Joe, "zij zijn zoo groot als mijn vuist." "Omdat wij 1000 voet boven hen zijn, maar van nabij zult gij zien, dat zij driemaal hooger zijn dan gij." "En wat zegt gij van dezen troep gazellen?" hernam Kennedy, "en van deze struisvogels, die met de snelheid van den wind vluchten." "Struisvogels!" zeide Joe, "het zijn kippen." "Laat ons zien, Samuel, kunnen wij niet naderbij komen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek