United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !
De Berlin, die tegen vijf uur den Hoek van Holland is genaderd, kwam wel in de moeilijkste oogenblikken in de nabijheid van de kust. Al stem ik dadelijk toe, dat het buitengewoon zwaar weder was, toch kan ik niet ontkennen wel eens méér in mijn drie-en-dertig jarige ondervinding zóó'n storm te hebben medegemaakt.
"Ik voel dus Suus," aanving. Een van de kunstigste passages uit het stuk was die, waarin de dichter al de artikelen uit de nécessaire, niet zoozeer bezong als wel der jarige nuttig en onontbeerlijk voor den geest bracht.
"Ja, dat die geheimen kunnen bewaren, hebben we gemerkt," zei vader, "maar Julia doet voor hen niet onder." "Mag ik nu de jarige in den tuin verzoeken?" zei Dolf. "In den tuin?" vroeg Nel. "Ja, komt allen maar mee, achter in den tuin." "Kijk toch eens, Dolf heeft warempel het kippenhok geverfd," riep Leni opgetogen. "Hoe leuk!" "Dat noem ik nog eens een verrassing," zei vader.
Er is op Vredelust te kust en te keur, en, meer dan genoeg blijft er over, want Flitz, op wien mevrouw nog al rekende, eet bedroefd weinig, maar.... hij drinkt een glaasje te meer, en de wijn is goed. De heer burgemeester is tusschen de gastvrouw en de jarige dochter des huizes geplaatst.
Ze likt niet meer aan hare lippen, en speelt ook niet met hare prachtige oogen, doch is altijd verdiept in haar werk. Dus die nuffigheid sproot voort uit ledigheid! En wat gaan ze aardig met elkaar om. Ze spreken onder elkaar hoog-Javaansch en toch niets gedwongen. Er is vandaag een jarige in huis; wij wilden de kinderen tracteeren en op eene bijzondere wijs.
Zij kwam regelrecht op den jarige af, en zeide: "Wel, wel, m'n kleine Dikje-lief, mag jij zoo door de modder loopen? Kind, kind, wat zie je er vreeselijk uit. Kom, ga mee naar je moe." "Neen." "Niet? Waarom niet? Toe, ga maar met baker meê. Ken je me nog wel?" "Jawel!" "Nu, wie ben ik dan? Toe Dik, zeg eens, wie ik ben?" Dik bewaarde een plechtig stilzwijgen en keek haar zoo stug mogelijk aan.
"'En toost meen je!" lacht Doortje. "En zoo uit het hoofd!" herneemt Saartje: "Va leest ze altijd." "Zou er gedanst worden?" lacht Doortje: "Me dunkt hij moet wel prettig galoppeeren; 'k zal 't eens aan Suze vragen.... al was 't in de gang!" Doortje ziet naar de jarige om, maar ontdekt haar niet, en vermoedt evenmin, dat deze staat, waar zij, Doortje wel graag een dansje zou willen maken.
De steken, waarmee Daisy's geduldige vingertjes den zakdoek gezoomd hadden, waren haar meer waard dan het mooiste borduursel; Demi's naaikistje was een wonder van handenarbeid, hoewel het deksel niet sluiten wou; Rob's voetenbankje wiegelde wel een beetje, omdat de pooten ongelijk waren, maar de jarige vond, dat zoo'n kleinigheid er niets op aan kwam, en geen bladzijde van het kostbare boek, dat Amy's kind haar aanbood was zoo schoon in haar oogen, als de eerste, waarop in dronken hoofdletters te lezen stond: "Aan de lieve Grootma van haar kleine Bets."
Wat een groote en prachtige stukken! Daarbij zonk mijn vaasje heelemaal in 't niet. Al zijn schoone bekoorlijkheid had het voor mij verloren. En met het schaamrood op de wangen ik voel het nog overhandigde ik het schamel eerbewijs aan de jarige. Deze nam het aan, bedankte, en zette het neer. Ik zie nog alles, álles. Maar mijn geluk en fierheid smolten weg.
Woord Van De Dag