United States or Djibouti ? Vote for the TOP Country of the Week !
Onder de echte bohémiens der echte bohème heb ik indertijd een zekeren Jacques D.... gekend. Hij was beeldhouwer en beloofde mettertijd een groot kunstenaar te zullen worden. Doch zijn ellendige levensomstandigheden hebben hem niet den tijd gelaten die beloften te houden. Hij stierf in Maart 1814, in het hospitaal Saint-Louis, zaal Sainte-Victoire, bed 14, aan uitputting.
O, goede zuster, wat waart ge goed en wat waart ge mooi, wanneer ge ons met wijwater kwaamt besprenkelen! We zagen u reeds van verre aankomen, wanneer ge zoo zacht liept onder de sombere gewelven in uw wijden witten nonnesluier, welks mooie plooien Jacques zoo bewonderde. O, goede zuster, gij waart de Beatrice van dezen hel.
Twee onlangs ontdekte stukken laten omtrent de plannen van Sultan Moerad geen twijfel hoegenaamd over. Het zijn twee brieven van Jacques Savarie, heer van Lancosme, fransch gezant bij de Porte van wege de Ligue.
Deze delft met de idee, gene met het cijfer, een ander met den toorn. Men roept elkander toe uit de eene naar de andere catacombe. De Utopieën doorkruisen deze gangen, en vertakken zich naar alle zijden. Soms ontmoeten zij er elkander en verbroederen zich. Jean Jacques leent zijn houweel aan Diogenes, die hem zijn lantaarn leent. Soms bestrijden zij elkander. Calvijn plukhaart met Socinus.
Jacques Perk heeft zich in dit opzicht eens zoo teekenend uitgelaten: "Het kost mij geen moeite, voor mijn rijmen gedachten te vinden," heeft hij ergens gezegd. En dat is de heele zaak. Mijn woorden volgen een door de schoonheid voorgeschreven richting; ik laat mijn heele leven lang mijn woorden dansen in de maat, en dat is eigenlijk het mooiste wat ik weet.
Zoo'n omgang was voor het zwakke en vroegrijpe kind een school van overgevoeligheid, gelijk ook de verdere opvoedingswijze van vader Isaac. Zoodra Jean Jacques lezen kon hoe hij 't leerde wist hij zich niet te herinneren toog zijn vader met hem aan 't lezen van de romans die Suzanne had nagelaten; verhalen vol valsch pathos en opgeschroefd gevoel.
Jean Jacques wiegde zich gaarne in dien droom van voor goed samen te leven met menschen die hij liefhad; hoe dikwijls had hij dat al gedaan: eerst met Mme de Warens, toen met Altuna, toen met Mme d' Houdetot en St.
Dat gaat goed!" zei monsieur en vervolgde: "En zeg de eilanden van Zuid-Holland eens op, George van Laeken!" "Tulpenburg, Voorn in de Putten, Kriekenland," fluisterde Jacques, terwijl hij voor zich keek, maar zoo hard dat ik en de jongen, die aan den anderen kant zat, het best hooren konden. Wij begonnen te lachen, en monsieur meende, dat wij hem voor den gek hielden.
Wij wilden elkaar niet verlaten, veeleer zouden wij een gansche stad achter onze hoeve gebouwd hebben. Als families in de beste harmonie verkeeren is het zoo goed te leven en te sterven waar men geboren is. De Meimaand was dat jaar prachtig geweest. In jaren had de oogst zich niet zoo mooi laten aanzien. Ik had dien dag met mijn zoon Jacques een wandeling gemaakt.
Het kleine kamertje, waarin zij woonden, lag op de bovenste verdieping van het huis en zag uit op een binnenplaats, waarin een boom stond, welks bladerentooi met den dag dunner werd. Jacques had een gordijn voor het raam gehangen, om den boom voor het oog van de zieke te verbergen; maar Francine stond erop, dat het weer weggenomen werd.
Woord Van De Dag