Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
In het vorige jaar stierf in het krankzinnigengesticht te Moskou een man, Iwan Jacowlewitch genaamd, eene zonderlinge vermaardheid verworven had. Velen hielden hem voor krankzinnig; anderen vereerden hem als een heilige. Daar de eersten de meerderheid hadden, sloten zij hem op, en hielden hem tot aan zijn dood onder geneeskundige behandeling en toezicht.
Twee mannen wierpen zich op hen; zij ontwaakten, sprongen overeind en poogden zich te verdedigen, maar de ongelukkige Iwan stortte bijna terstond ter aarde, door eenen kogel in het hoofd getroffen. Het was een trouwe en eerlijke bediende, voegde mijnheer Sergius er bij. Sedert tien jaren leefden wij te samen, hij hield veel van mij en ik betreur in hem een oprechten vriend.
"Ben je dan om grootvader gekomen?" zei de knaap, vragende in plaats van te antwoorden. "Ja, om je grootvader. Is hij thuis?" "Hij is thuis." "Waar is hij dan?" "Hij is in den tuin; maar het kan ook wel zijn, dat hij in huis of op het land is." "Ga hem eens zeggen dat wij er zijn!" "En haast je wat!" voegde Iwan er bij, terwijl hij zijn pijp weer opstak. Maar de grootvader kwam reeds aan.
Intusschen hoorde men reeds de vriendelijke stem van den ouden Kniesj, die door zijn drogen hoest afgebroken werd; hij kwam met haastige schreden aan, als iemand, die het onaangenaam vindt, dat hij een persoon van gewicht heeft laten wachten. "Ik kom, Mijnheer Iwan, ik kom," zei hij met goedhartigheid en vriendelijkheid; "ik ben geheel tot uw orders."
Als men zijn vroolijk gezicht zag, zou men zich werkelijk afgevraagd hebben, of hij zich niet al te gelukkig gevoelde, aan Mijnheer Iwan nog eens een dienst te kunnen bewijzen. Hij liep, fier als een koning, naar zijn kast. Mijnheer Iwan volgde hem. De soldaat behield nog altijd zijn woest voorkomen, maar hij begon zijn snorren op te strijken als iemand, die iets goeds verwacht.
'Die korte sabel is van graaf Tolstoi, die heden nacht in het salon is blijven slapen. Iwan Serghejewitsch zit op het oogenblik in zijn kabinet thee te drinken. "In het uur dat ik bij Toerghenjeff doorbracht, spraken wij fluisterend, uit vrees den graaf wakker te maken, die achter de deur sliep. "'Dat gaat maar steeds zoo door, zeide Toerghenjeff glimlachend.
Iwan had hem laten doorpraten; alleen had hij zich met een afgetrokken gezicht een derde glas ingeschonken, en terwijl hij dit leegdronk, luisterde hij zwijgend naar de overpeinzingen van Kniesj over de eigenaardigheden van de Poolsche geldschieters en over hun geschiktheid voor zaken. Langzamerhand lagen de stapeltjes koper op een rechte lijn en was de geldbuidel leeg.
Iwan had natuurlijk nergens vermoeden van; hij had haar laten begaan, hij liep naast de ossen, terwijl hij zijn pijp rookte en voor zich keek. Wat had de oorlog daar gewoed! Tegen één groen land, dat een rijken oogst beloofde, hadden zij er tien over te rijden, die geheel verwoest waren.
"Het leven van mijne moeder te midden van mijn vaders familie was volgens hare brieven en naar men vertelde, zeer gelukkig. Osten-Sacken met haar pleegkind Paschenka, eene andere tante, ten minste wij noemden haar zoo, Tatjana Alex. Jergolskaja, die opgevoed was in het huis van mijn' grootvader, maar verder haar heele leven bij ons heeft gewoond, en dan nog den gouverneur Feodor Iwan.
Er was gebrek aan matrozen in de russische havens; keizer Nikolaas had al zijne zeelieden naar de kusten der Zwarte-zee gezonden; en een russisch onderdaan mocht niet, zonder uitdrukkelijke vergunning van de politie, zijn land verlaten. Iwan wist nu zeer goed, dat hem die vergunning zou geweigerd worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek