Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Een heel gezelschap pelgrims, onze kamergenooten van den vorigen nacht, stonden bij het hutje en de uit ruw hout vervaardigde heilige poort. Zulk een poort, soms uit kostbaar brons gegoten, heet "toriï", afgeleid van "tori"-vogel, naar de heilige tempelduiven, die er gaarne in nestelen.
"Hu, hoe akelig!" fluisterde Jan van Bakel, die eerst van plan geweest was, om hard tegen de deur te schoppen. "Ze kan je zoo maar in een vleermuis veranderen," fluisterde Jan Vos. "Oe-hoe! Oe-hoe!" klonk het nogmaals, en het was, of het geluid uit den ouden schoorsteen van het hutje kwam. "Komt jongens," zei Dik, "we moeten kiezen of deelen. Wie gaat er meê?" "Ik niet!" zei de een.
Ik zou haar wel laten weêr halen; maar ik dank den Here, dat zy maar weg is. Nu zal ik weer rust en stilte in myn hutje hebben, en myn eigen wegje gaan. Maar jy moet haar straffen, dat is jou pligt. Ik eisch het volle geld tot zy trouwt, of vyfentwintig jaar is; zy is uit 'er zelf weggegaan: nou, dat spreekt van zelf. Ik geef u aan u zelf, en haar den Duivel over, wiens lievrei zy al aan heeft.
Hebben hutjes dan een park, waar beukenbosschen en kreupelhout van hazelaars zijn? En waar je velden met loofboomen en eikenhagen en rijen dennen vindt, en een hertenkamp vol herten, wou, wou, wou! Noem je dit een hutje? Heb je ooit een hutje gezien met zooveel bijgebouwen, dat het wel een heele stad leek?
Er zijn stellig zeer veel meer steenen Inlanderhuizen in de dorpen nu, dan een jaar of tien geleden. In zulk een steenen huis is meer gerief te vinden, natuurlijk, dan in het rieten hutje.
Jelui kent zeker veel hutjes, die hun eigen kerk en pastorie hebben, en die macht hebben over landgoederen en boerenhuizen en pachterijen en boerderijen, wou, wou, wou! Noem je dát een hutje? Bij dat hutje hoort het grootste landgoed van Skaane, jelui bedelaars! Waar jelui in de lucht hangt, kun je geen handbreed grond zien, dat niet bij dit hutje hoort, wou, wou wou!"
"Ik dank je!" fluisterde een ander. "Dan ga ik alleen!" zei Dik vastberaden. Doodsbleek, maar zonder aarzelen, stapte hij op het hutje aan. "Oe-hoe! Oe-hoe!" vernam hij weer. Toch liep hij voort, tot hij op weinige schreden na het raam bereikt had. Hij tuurde door de kleine ruitjes, maar was nog te ver af, om daarbinnen iets te kunnen onderscheiden. "Neen," mompelde hij, "zoo gaat het niet.
Ze mag niet graag meer in een hutje bij een' mesthoop wonen, ze wil graag een huisje hebben." "Ga maar heen," zei de bot, "ze heeft het al." Toen ging de man heen, en zijne vrouw zat niet meer in het oude hutje bij den mesthoop, maar een eindje daar vandaan stond een aardig steenen huisje, en voor de deur op eene bank zat ze.
Wij vinden hem doorgaans vroolijk en tevreden; hij klaagt zelden, leeft op de primitiefste manier, wonend in een krotje of hutje met zijn meestal talrijk gezin, zich dekkend met een strook stof, die hem eenige stuivers heeft gekost, zich op de soberste manier voedend met de producten, die hij dikwijls zelf verbouwt zonder zorg voor den komenden dag.
In den jaagtijd, die in het midden van den drogen moesson valt, trachten zij de boomen op te sporen, waarop de Vogels den nacht doorbrengen; hierin geslaagd zijnde, klimmen zij in de toppen, die gewoonlijk de hoogste van het woud zijn, en maken tusschen de bladen een loofdak of hutje, uit bladen en takjes samengesteld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek