United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Robur!.... Robur!.... Robur!" huilden een aantal stemmen met de hoogst mogelijke opgewondenheid. "Robur!.... Robur!.... Robur!...." herhaalden de anderen niet minder onstuimig en woest. Dat de eenstemmigheid bij het hooren van dien naam zoo eensklaps ingetreden was, kwam daarvandaan alleen, dat geheel Weldon-Institute hoopte haren wrevel te kunnen koelen op hem, die dien naam droeg.
De ongelukkigen brachten den nacht slapeloos door, terwijl zij in den omtrek van de Schoone Zwerfster bleven dwalen. De honden huilden jammerlijk. Wat moest er van Jan en Kayette worden, zonder onderkomen, zonder voedsel en alleen in den duisteren nacht! Het eene uur ging na het andere voorbij, onder jammeren en schreien.
Toen huilden zij alle drie in stilte, een lange wijl. Meester De Vreught had zijn zakdoek uitgehaald en snoot zich luidruchtig. Buiten in een dof gegons van menigte, klonk bijwijlen het stampen van de hoefijzers van het paard op de stenen. Komaan,... komaan, Fortuné, 't is tijd, sprak meester De Vreught, Massijn bij de mouw trekkend.
Alle honden huilden ons tegen, toen wij bij de herberg stilhielden, en toen we het binnenplein opreden, stonden eenige gorodovoïs of agenten van politie bij den ingang van de poort, om anderen den toegang te beletten, want wij werden verwacht. De binnenplaats was ledig, en op de markt buiten waren veel menschen bijeen.
De Roodhuid liet den beukeboom den beukeboom en stormde verder op den pijnboom aan. Binnen weinige oogenblikken stoof hij den kleine voorbij, en vloog zonder verder om te kijken op zijn tweede doelwit aan. Dit veroorzaakte een geweldig rumoer onder de Roodhuiden. Zij huilden en lamenteerden alsof het leven van allen op het spel stond.
Wie mij en mijn langen metgezel heeft gezien, zal ons beiden ook onder die knielende lage vleiers rekenen, want indien wij staande gebleven waren, zouden zij ons zeker naar den grond getrokken hebben. Wij huilden dus met de wolven mee en deden als de anderen." »En Octavianus?" vroeg Dion in spanning. »Een koninklijke verschijning, met een jeugdig uiterlijk.
Deze eerste schok had geen merkbaar gevolg; de beide lansen waren afgeschampt op de schilden. Weder hernamen de moedige ridders hunnen loop en vernieuwden zulke pogingen nog meermaals. De speren bonsden als hamerslagen op de schilden, het staal krijschte op het ijzer der harnassen, de paarden huilden onder den slag der spoor, die het bloed hun uit de zijde drukte.
Ontellijke verhongerde honden waren op de reuk van het bloed uit de stad gekomen, zij liepen van het ene lijk naar het andere, en huilden met lange tonen zo vervaarlijk tegen elkander op, dat men zou gedacht hebben dat de hel haar duivelen uitgezonden had om de komst van zovele zielen te bezingen.
Woord Van De Dag