Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Duizenden akelige gedachten hoopten zich in Toms brein opeen, waar hij ten laatste lucht moest geven. "Hucky," zeide hij angstig, "denk je, dat de doode menschen het prettig vinden, dat wij hier zijn?" Huckleberry fluisterde: "Ik wou, dat ik het wist. 't Is akelig stil, vind je niet?" "Ja." Er volgde een lange pauze, gedurende welke zij dit onderwerp in hun binnenste bepeinsden.
"Tom," fluisterde Huckleberry, "mogen wij het nu nooit verklappen?" "Neen, natuurlijk niet. Wat er ook gebeure, wij mogen, er geen woord van spreken, want als wij dat deden, zouden wij dood op den grond vallen, begrijp je?" "Ja, dat begrijp ik?"
De pols van den meester stond stil en hij zelf staarde verbijsterd in het rond. Het gebrom van 't leeren hield op en de leerlingen dachten, dat de overmoedige jongen krankzinnig was geworden. De meester zeide: "Gij gij deedt wat?" "Praten met Huckleberry Finn." Hij had niet misverstaan. "Thomas Sawyer, dit is de meest vermetele bekentenis die ooit mijne ooren vernamen.
Hij ijlde al maar voort, totdat hij het huis van den ouden boschwachter had bereikt. Daar klopte hij aan de deur en weldra werden de hoofden van den ouden man en van zijn beide forschgespierde zonen voor de ramen zichtbaar. "Wat een rumoer daar? Wie klopt er? Wat moet je?" "Laat mij binnen en gauw ook. Ik zal alles vertellen." "Wat? Wie ben je?" "Huckleberry Finn. Gauw, laat mij binnen!"
Sidderend fluisterde Huckleberry: "Het zijn de duivels, dat is zeker. Drie! O God. Tom! het is met ons gedaan. Kun je bidden?" "Ik zal het probeeren; wees maar niet bang. Zij zullen ons geen kwaad doen. Ik ga plat op den grond liggen slapen. Ik ..." "Ik ..." "Wat is er, Huck." "Het zijn duivels in menschengedaante! Een van hen ten minste heeft de stem van Muff Potter!" "'t Is toch niet waar?"
Zij bleven nog eenige minuten staan fluisteren, toen buiten, omstreeks tien stappen van de plek waar zij stonden, een hond zijn lang, somber gejank aanhief. De knapen klemden zich doodelijk ontsteld aan elkander vast. "Wie van ons beiden zou er om koud zijn?" bracht Huckleberry, naar adem snakkende, uit. "Ik weet het niet. Kijk maar eens door deze scheur in den muur."
Daarop nam Tom het garen uit een van zijn naalden, en de jongens prikten zich in den duim en drukten er een droppel bloed uit. Na lang persen gelukte het Tom de voorletters van zijn naam met bloed op den tegel te teekenen, en gebruikte daarbij zijn pink als pen. Toen wees hij Huckleberry, hoe hij een H en een F moest maken, en hiermede waren de formaliteiten der eedsaflegging voltooid.
In één woord, hij mocht alles doen en laten wat het jongensleven aangenaam maakt. Zoo dachten ten minste al de gedrilde, aan banden gelegde, fatsoenlijke jongens van St. Petersburg. Tom hield den romantischen verschoppeling staande met den uitroep: "Hola, Huckleberry, wat heb je daar?" "Een doode kat." "Laat kijken, Huck. Zij is goed stijf. Waar heb je die vandaan gehaald?"
Zij naderden het hoe langer hoe meer, stormden eindelijk hals over hoofd de openstaande deur binnen en vielen dankbaar en uitgeput in de donkere schuilplaats neer. Langzamerhand bedaarde het kloppen van hun hart en Tom fluisterde: "Huckleberry, wat denk jij, dat er op staat?" "Als dokter Robinson sterft, loopt het op hangen uit." "Denk je dat wezenlijk." "Wel, ik weet het zeker, Tom."
Huckleberry werd met hart en ziel door al de moeders van de plaats gehaat, omdat hij zoo lui en morzig was en voornamelijk omdat hunne kinderen hem zoo bewonderden en er behagen in schepten, heimelijk het verbod van met hem om te gaan, te overtreden en van harte wenschten den moed te hebben te zijn zooals hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek