Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
En het volk juichte toe, en zij trokken naar den Gouden Kam, alwaar een groot feestmaal besteld werd, en Lamme smeet, door het venster, oortjes te grabbel naar 't volk. En Uilenspiegel zeide tot Nele: Liefste, nu zijt ge bij mij. Hoezee! zij is hier, in levenden lijve, met hart en met ziel, mijn zoete vriendin.
Daar ontmoetten wij eene kleine karavaan, die uit Oedsjidsji kwam, en ons belangrijke tijdingen bracht. "Een moussoungou is van Manyema gekomen. Een blanke? Ja. Hoe is hij gekleed? Zooals gij. Is hij jong? Neen, het is een oud man, met een grijzen baard. Is hij nog te Oedsjidsji? Geen acht dagen geleden hebben wij hem daar nog gezien. " Hoezee, dat was Livingstone!
Deze kreten van hoezee! en leve! werden zelfs zoo uitgelaten en de geestdrift uitte zich zoo op den man af, dat Michel Ardan, na een duizendtal handen te hebben gedrukt, op 't gevaar af van zijn tien vingers te verspelen, genoodzaakt was de wijk te nemen naar zijn hut. Barbicane volgde hem zonder een woord te spreken.
"'t Is uit!" riep de Lidlummer, die zich op dat zelfde oogenblik op een der puinhoopen vertoonde, waar hij met zijn met bloed en asch besmeerde armen en half verzengd gewaad en aangezicht den genius der vernieling had kunnen voorstellen: "'t Is uit! de laatste man is gevallen. Hoezee voor Friesland!" "Hoezee!" riep al het volk. "Hoezee!" riep een ruiter, die in vollen ren kwam aansnellen.
Of wil je, dat ik tuig: "'t Was ruig; 't Had hair tot op de tanden." Zoo gun mij 't scheeren met de duig; 't Volk tart me al met hoezee gejuich; Goê reis naar de Oosterlanden! Aêloudheid!
Dit zeldzame stuk van welsprekendheid eindigde met eenige overdrevene spreekwijzen, waaruit de vaderlandsliefde ten volle bleek. "Engeland is altijd het voornaamste volk geweest door de onverschrokkenheid zijner reizigers in aardrijkskundige ontdekkingen. "Hoezee! hoezee!" riep de vergadering, door deze treffende woorden opgewekt.
Kolonel Van Brienen, die er het bevel voerde, sprak de menigte echter met warmte en waardigheid toe en vermaande haar, zich van baldadigheid te onthouden. Het Rembrandtsplein. »Leve Kolonel van Brienen!" was het honderdvoudig antwoord en dansend en springend ging het volk heen, onder het zingen van het lied: Nu zijn de Franschen van den vloer, Hoezee! Prins Willem komt nu aan het roer, Hoezee!
Wy gingen dus weder in de sloep, en by ons heengaan, hadden wy het genoegen het driemaal herhaald geroep van Hoezée te ontfangen, het welk door de matroozen van goeder harten gedaan wierd, waar by zig eenige zee-soldaten voegden, maar op zulk een neêrslagtigen toon, dat het my onmogelyk is, zulks te beschryven.
"Hoezee! leve Seerp van Adeelen!" riep het volk, dat den Hollander zag duizelen onder den slag. Maar deze, hoezeer bedwelmd, was niet gewond geweest; want de strijdkolf was in de handen zijns bespringers gedraaid. "Zoo gij Seerp van Adeelen zijt," zeide hij, zich herstellende, ofschoon met een gesmoorde stem, "neem dan dit laatste aandenken mede van uw Heer en Meester."
"Hoezee!" riep hij en snelde naar zijn buit. Harbert klapte in de handen van vreugde over het welslagen zijner poging, want hij had nog nooit vogels met een hengel zien vangen. Maar daar de avond begon te vallen, achtten zij het raadzamer huiswaarts te keeren, en tegen zes uur kwamen zij vermoeid in de schoorsteenen aan. Het avondeten. Een slechte nacht. Vreeselijke storm. Nachtelijke tocht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek