Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Het kleine engeltje zeide daarop tot ieder onzer: "Ik hou van jou, ik hou van jou, ik hou van jou, ja ik hou van de heele wereld, want ieder is goed, ieder is lief!" Als mij dit door anderen werd verteld, zou ik 't misschien niet gelooven, maar ik zag en hoorde alles met eigen oogen en ooren.
Kijk! ik werd zoo kwaad menheer! dat ik docht een beroerte te krijgen; en ik docht: wacht, dikke! hou jij maar reis 'en oogenblikkie op, dan zel ik reis-meepraten want weetje wat? ik meende ze vierkant te zeggen dat ik 't niet en dee.
Dat hou ik niet uit... Nou nog maar drie uur slaap!... Ik hou 't niet uit, niet uit!" "Laat 'm dan trekken" huilde ze weer zenuwachtig, met een geluid dat uit de zieke kies scheen te komen. "Ben je nou klaar?" Hij werd kribbig van 't kouwe zeil, waarop-ie met z'n bloote voeten stond. "'t Zal nou wel gaan... Zet 't flesch-ie op den stoel."
"Hou dien kerel vast tot ik huisonderzoek heb gedaan," gebood de burgemeester. Met de revolver in de hand, manhaftig, inderdaad alléén, inspecteerde hij 't geheele huis, de kasten, de buffetten. Zelfs ónder de bedden zochten z'n loerende oogen. In de badkamer was 't water nog aangenaam lauw in de eetkamer sloeg bruine damp uit den drooggestookten theepot.
"Kom," zeide hij integendeel met eenigszins gejaagde en kort afgebroken stem. "Is het oogenblik gekomen?" vroeg Kaap Matifou, die dadelijk opstond en mede wilde gaan. "Welk oogenblik?" "Hou je me voor den gek?" vroeg de reus gemelijk. "Pescadospunt zou mij niet begrijpen?" "Neen, waarachtig niet. Ik begrijp je niet. Welk oogenblik?" vroeg de kleine man ongeduldig.
Dat is toch niet te veel van je gevergd, Dorian, en het is voor je bestwil. Ik geloof, dat het mijn plicht is, je te zeggen, dat de verschrikkelijkste praatjes van jou in Londen verteld worden. Daar wil ik niets over hooren. Ik hoû er wel van praatjes over anderen te hooren, maar die over mijzelven kunnen me niets schelen. Ze missen voor mij de bekoring van het nieuwe.
Waarom, waarom, Bertie? herhaalde Eve. Niets ... Beloof het me ... beloof me, dat je gelukkig zal zijn. Want ik zoû wanhopig zijn, als je niet gelukkig was ... Maar waarom zoû ik niet gelukkig zijn: ik hoû zooveel van Frank! riep zij eindelijk uit, toch nog vreezende hem, Bertie, te kwetsen. Nu, als je gelukkig wordt, is het goed, fluisterde hij mat, steeds wringend zijn handen ...
Ik vind u waarlijk heel lief tante, en ik hou ook heel veel van u, maar u moest mij heusch niet altijd zoo vragen, en zooals u gisteren en van morgen telkens deedt mij zoo van terzijde zitten aankijken. Ja ik weet wel dat het belangstelling is, maar ik voel dat het mij bepaald kwaad zou doen."
Toby deed alsof hij omkeerde; maar terwijl hij langzaam nader kwam, waagde hij met zachte stem, en hijgend naar adem, te kennen te geven, dat hij 't met grooten tegenzin deed. »Gauwer!« riep Sikes, terwijl hij den jongen in een droge sloot aan zijn voeten legde en een pistool uit zijn zak haalde. »Hou me niet voor de gek!« Op dit oogenblik groeide het rumoer aan.
"Vooral niet, Vlascamp! vooral niet! laat Zijn Hoogwaardigheid boven komen. Hij komt juist van pas: en laat de kok op een persoon meer rekenen: ik moet zien dat ik hem te gast hou: toe, haast u: ik verlang al hem te spreken." Vlascamp vertrok en liet een oogenblik later Pater Ambrosius in.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek