Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 november 2025
Wie had dit van heur gedacht? Alzoo dansen, in Egyptische deerne verkleed, zonder schaamte! Ja, zij is het; zie maar heur schoone beenen, heur tot den schouder ontbloote armen, heur ronde lichtbruine borsten, die half uitkomen uit heur neteldoeksch wambuis. Zie eens hoe zij dien grooten hond plaagt met een rood vlaggetje, en hoe hij er naar toe springt.
Maar toch zette zij heur wandelingen door en zij merkte nu op, dat Fabrice geregeld des Vrijdags de zijne deed; op andere dagen kon zij geen staat maken; soms zag zij hem dan, soms zag zij hem niet... En zij had het er voor over vroeg op te staan, soms nog uitgeput door een soirée, die tot drie uur geduurd had, of afgedanst, half gebroken en niet uitgerust, met blauwe kringen onder haar vermoeide oogen.
Bella weerde zich om drollerig te zijn en sprak van heur magere spaaroordekens. Anders had ze een heelen ruiker meegebracht. Ge weet wel zoo zacht-witte winter-rozen ... maar dat kost! dat kost!
Maar Elly, natuurlijk geloof ik je! Zij keek hem opeens gemaakt boos aan en schudde verwijtend met heur kopje. Alweêr Elly, fluisterde zij. O ja.... hoe dom van me; nu, ik geloof wel, dat ik iets weet! fluisterde hij verrukt terug. Wat conspireeren jullie toch? vroeg Henk nieuwsgierig.
Gaetano wilde zich niet door haar laten lokken, maar hij dacht, dat hij toch wel een weinig vriendelijk tegen haar kon zijn. Zij stond nog, maar nu zette hij een stoel voor haar neer. Zij moest echter niet denken, dat dit was, omdat hij met haar mee wilde gaan. Hij vond het werkelijk heerlijk haar van heur berg te hooren vertellen. 't Was zoo grappig, dat die zooveel kunsten kende.
Gij alleene zijt getrouwd geweest en weet wat het is jongens te kweeken en armoede te lijden! Effenaan, elke reek haalden de jongens heur af en herzegden moeders woorden met eenbaarlijk smeekende stem. Geen hand en verroerde, geen oog en verpinkte. w'Hebben honger, Sint-Josef! Grooten honger. En ge moet vader werk geven, dat we eten krijgen en vuurmaaksel.
De zuster ontstelde over het geheimzinnige, dat zij in dit alles vermoedde. Hij vroeg: "Kan ik haar zien?" "Zal mijnheer de maire heur kind niet tot haar brengen?" sprak de zuster, die nauwelijks een vraag durfde doen. "Zekerlijk, maar daar zijn ten minste twee of drie dagen voor noodig."
Zij gevoelde er zich een weinig uit ter zijde geschoven, en ze was te fier, nu men haar raad versmaadde en haar opinie niet noodig scheen te hebben, er zich in op te dringen; eens zelfs, toen zij mama, zuster en broêr na het diner te zamen had gevonden, en bespeurd had, hoe het gesprek bij heur binnenkomst eensklaps was opgehouden, hoe men haar, terwijl heure hand den deurknop nog had vastgehouden, aangezien had met eenige lichte verlegenheid, was zij, zonder een woord, weder verdwenen, de deur zacht sluitend, in een stille bouderie, vol gekrenktheid.
Ik vraag mij af, sprak Uilenspiegel, of ik ooit eene vrouw zal vinden, die mij onder het dak van heuren rok zal laten schuilen. Gij hebt ze gevonden, sprak de vrouw, sta op. Uilenspiegel stond recht en ging naar heur toe. Gaat gij mij weder alleen laten? vroeg Lamme.
Arme Vincent.... haar zorgen troostten hem nu.... alleen, zoude hij er niet te veel voedsel voor dien hartstocht uit putten, dien hartstocht, die toch hopeloos moest blijven, daar zij van niemand anders dan van heur Otto houden kon?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek