Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Ja waarlijk, daarbeneden, vlak naast het schip, zwom langzaam op zijn rug, ten einde niet afgedreven te worden, de "jonge beer", en had het bewustelooze meisje dwars over zijn lichaam gelegd. Touwen waren spoedig uitgeworpen. De jongeling bond er een stevig onder de armen van het meisje; en terwijl het arme kind omhooggetrokken werd, heesch hij zich zelf behendig aan een tweede touw naar boven.
En hij huilde, heesch hijgend, van machtelooze woede, en een heftig verlangen naar bevrijding, naar niet-meer-zijn, schokte als waanzin op naar zijn hoofd, zijn blik befloersend met een gevlam van rood en blauw. Hij liep al naar de deur en sloeg zijn hand aan den sleutel, willend ver-weg-gaan, buiten in 't park, waar hij wist 't diepe water, stil, ongerimpeld, een zwart geheim.
De politieman zegt niet onvriendelijk: "Neen, hoor eens, goeie vriend, dat gaat maar zoo niet", en de bundel lompen antwoordt heesch en heftig: "Te moeten denken, dat zulken als ik zulken als jij aan een bestaan helpen." Maar hij gaat toch opstaan en stapt het slop uit met het air van iemand, die aan een belangrijke afspraak gevolg gaat geven.
De melodiën werden luider, zij klaagden hijgend, zij jammerden heesch. Zij waren de herinneringen, die van alle zijden kwamen weenen om Mathildes hoofd.
In den avond bracht men bedden, werktuigen, wapenen, munitie, een kompas en voor acht dagen levensmiddelen aan boord. Den volgenden morgen om vijf uur nam men niet zonder aandoening van weerszijden afscheid. Pencroff heesch de zeilen en richtte zijn weg naar het zuidwesten.
Ook de moeder glimlachte, de gasten glimlachten. Duister trad een gesluierde vrouw binnen het zonnelicht van hun aller verwachting. "Wie eerst?" vroeg ze heesch. "De bruid," riep de bruidegom. Ze naderde, en zag haar hand. Zonder ze aan te raken. "Maagd en vrouw. Gehuwd en weduwe. Het klooster en het graf," zeide ze zachtjes. "Ge liegt," schreeuwde de bruidegom.
Zelden had hij eetlust, en gansche dagen, zonder iets uit te voeren, voelde hij zich zwak en moe als na langdurigen, afmattenden arbeid. Toen zat hij stil te hijgen en in dat hijgen hoorde men voortdurend iets heesch en fijn piepen, alsof er in zijn binnenste een klein, benauwd beestje gevangen zat, dat vruchtelooze pogingen aanwendde om te ontsnappen.
Na dit geroepen te hebben, stiet hij Rocinante, daar hij geen sporen had, met de kuiten en hakken in de ribben en stormde in een zwakken galop, die echter de snelste was, dien de knol aannemen kon, op de geeselaars in. Tevergeefs schreeuwden de pastoor en de barbier zich heesch, om hem van zijn roekeloos opzet af te brengen. Don Quichot was daar doof voor.
De oude Doka kwam heel ontzet binnen. Voor de eerste maal werd zij door haren meester met eenige ruwheid behandeld. Hij bad haar om dadelijk op te rukken. Ze bleef nochtans, en het was duidelijk dat zij iets zeggen wou en niet spreken kon. Pastoor Doening fronste zijn wenkbrauwen. Nu, Doka? vroeg hij streng. Hij wees haar de deur. Toen gelukte het haar een heesch geluid door hare keel te stooten.
Ze ging zelf zijne sigaar aansteken, en hij dampte ineens lustig en overvloedig. Ze klopte op zijne schouders heel zoet en sukkelde weer naar haren stoel, met een vol hart. Maar nu, na eene nieuwe stilte, kwam van uit den sombersten hoek der kamer een heesch gerucht aanroeren. Het hooge kasthorloge deed hare hersens reutelen en sloeg daarna elfmaal hare zilveren tong in de lucht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek