Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Ik moet er u wel zeer geluk mee wenschen!" antwoordde Harris op een toon dien Mevr. Weldon niet ernstig genoeg vond. "Ook op dezen grond van Bolivia hebben we geen slaven. Ge hebt dus niets te vreezen en ge kunt even vrij hier rondwandelen als in de Staten van Nieuw-Engeland." Op dit oogenblik kwam de kleine Jack, gevolgd door Nan, de grot uit, zich de oogen wrijvende.
Welnu, mijn doel is bereikt, mevrouw Weldon en haar reisgenooten bevinden zich op 't oogenblik in 't binnenland van Afrika, waarheen ik ze wilde voeren!" "Maar nu," antwoordde Harris, "weten ze toch waar zij zijn!" "Wat is daar nu aan gelegen!" riep Negoro. "En welk plan heb je nu met die menschen?" vroeg Harris. "Welk plan!" antwoordde Negoro.....
Wonderbaarlijk dicht opeengedrongen zijn soms de dieren in de massa, die zich op deze wijze voortbeweegt. Harris verhaalt, dat een schapenkudde, die toevallig onder de trekkende Springbokken gekomen was, gedwongen werd, met hen te gaan.
Een van de meest belangwekkende geschriften op dit gebied, welke tot ons gekomen zijn, is de Harris Papyrus; deze bevat vele formules en tooverspreuken.
Die loofde tien duizend dollars als premie uit, voor het inhechtenisnemen van den brandstichter-moordenaar; doch ook dat baatte niet. Toen kwam zij op de gedachte, zich tot het particuliere detective-bureau van Harris & Blother te wenden, en dat heeft beter gevolg gehad." "Beter gevolg?" vroeg Watson. "De moordenaar is immers nog op vrije voeten! Ik veronderstel natuurlijk dat het de kornel is."
"Hebt gij er nooit van gehoord misschien hebt gij er wel van gehoord, dat hij een mulat had die George heette?" "O zeker George Harris ik ken hem wel; hij is met eene meid van mijne moeder getrouwd; maar hij is nu naar Canada ontsnapt." "Is hij dat?" zeide Madame De Thoux snel. "Goddank!" George zag haar bevreemd aan, maar zeide niets.
"Beschik vrij over mij, mevrouw Weldon," hernam Harris. "Ik zeg nog eens, dat ik maar al te zelden in de gelegenheid ben eens landgenooten te ontmoeten. 't Is voor mij een wezenlijk genoegen u te verplichten." "We nemen uw aanbod aan, mijnheer Harris," antwoordde Mevr. Weldon, "maar 'k zou u toch niet gaarne van uw paard willen berooven. 'k Ben een goede voetgangster...."
Tom gaf dit mes aan Dick Sand, die het nauwkeurig bekeek en het eindelijk aan den Amerikaan toonde, met de woorden: "De inboorlingen zijn ongetwijfeld niet ver meer!" "Inderdaad," antwoordde Harris, "en toch...." "Toch?...." herhaalde Dick Sand, die Harris strak aankeek. "We moesten nu zeer dicht bij de hacienda zijn," hernam Harris aarzelend, "en 'k weet niet...."
"Ja, ja, God!" antwoordde Harris, op den toon van iemand die niet veel hecht aan de tusschenkomst der Voorzienigheid in de wereldsche zaken. Daar dus niemand van den kleinen troep noch het land, noch zijn voortbrengselen kende, maakte Harris er zich een waar genoegen van om de vreemdste boomen van het woud op te noemen.
Harris en Negoro waren aan den voet van een reusachtige vijgeboom gaan zitten, aan den oever eener snel vlietende beek, die tusschen een dubbele haag stroomde. Het gesprek nam een aanvang, want de Portugees en de Amerikaan hadden elkander pas ontmoet en al dadelijk had het geloopen over de omstandigheden die in de laatste uren waren voorgevallen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek