Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Eenige dagen van rust moeten u weer geheel opknappen. Misschien zult u in die hoeve wel niet de weelde vinden, waaraan u in uw woning te San-Francisco gewoon zijt, maar u zult zien dat het in de woningen op onze ontginningen in het binnenland niet aan de geriefelijkheden des levens ontbreekt. We zijn nu juist niet heelemaal wilden." "Mijnheer Harris," antwoordde Mevr.
Ze willen van geen slavernij meer weten, hoewel zij er langen tijd tot hun voordeel van hebben gebruikt gemaakt! Ik was verraden en werd nagegaan. Ze hebben me ingerekend...." "En veroordeeld?...." "Om mijn dagen te eindigen in de gevangenis van St.-Paul de Loanda." "Bij alle duivels!" riep Harris uit. "Een gevangenis!
Maar er is een ernstiger zaak te bespreken, die der levensmiddelen namelijk. Ik heb slechts het hoog noodige om de hacienda van San-Felice te bereiken...." "Wat dat aangaat, mijnheer Harris," antwoordde Mevr. Weldon, "we hebben gelukkig meer dan genoeg levensmiddelen en 't zal ons genoegen doen ze met u te deelen."
"We hebben geen slaven meer in de Vereenigde Staten," antwoordde Mevr. Weldon. "Het Noorden heeft sedert lang de slavernij afgeschaft, en het Zuiden heeft het voorbeeld van het Noorden wel moeten volgen!" "Dat's waar ook," antwoordde Harris. "Ik had vergeten dat de oorlog van 1862 die ernstige vraag beslist heeft.
't Kan wezen dat de arme drommel hulp behoeft, dat hij in nood is...." "'t Is onnoodig, mijnheer Harris," antwoordde Dick Sand. "Als Negoro den weg hierheen heeft kunnen vinden, zal hij wel verder terecht komen. Hij is mans genoeg!" "Zooals je wilt," antwoordde Harris. "Koest, stil, Dingo," zei Dick gebiedend tot den hond, om een eind aan het gesprek te maken.
Maar, ik ben gewoon in de bosschen te reizen, en heb niets noodig om mijn weg te vinden als de schikking van zekere boomen, de richting hunner bladeren, de gedaante of de samenstelling van den bodem, een menigte bijzonderheden die u ontgaan! Wees er zeker van dat ik u en de uwen zal brengen waar ge wezen wilt!" Dit alles werd zeer stellig door Harris gezegd.
Hij had den arm van zijn makker beetgepakt en luisterde. "Harris," zei hij met gesmoorde stem, "heb je daar in die biezen geen geruisch gehoord?" "'k Meende 't ook te hooren," antwoordde Harris, die zijn geweer opnam, waarvan de haan altijd gespannen was. Negoro en hij sprongen op, keken om zich heen en luisterden met de grootste aandacht. "'t Is niets," zei weldra Harris.
"Ja," antwoordde Harris, "en ofschoon het klimaat van dit bergvlak zeer gezond is, kan het niet ontkend worden dat er in Maart en April tusschenpoozende koortsen heerschen." "Dat is zeker," zei nu Dick Sand, "maar de steeds zorgende natuur heeft dan ook weder hier het geneesmiddel voor de kwaal bij de hand!" "En hoe dat, mijn jonge vriend?" vroeg Harris, die zich onwetend hield.
Het zedelijk gevoel ontbreekt hun geheel, en al hadden zij het, dan zouden zij het te midden der ijselijkheden van den Afrikaanschen slavenhandel spoedig verliezen. Doch, daarin had Harris gelijk, toen hij zeide dat met die stoutmoedige reizigers, wier naam onafscheidelijk verbonden is aan de ontdekkingen in Midden-Afrika, de beschaving allengs in die woeste streken doordrong.
"Neen, Harris, je kunt begrijpen dat ik, toen 'k daar was, geheel vervuld rondliep met de gedachte om naar Angola terug te keeren en mijn vak van slavenhandelaar weer op te nemen." "Ja!" antwoordde Harris, "men heeft zijn vak lief.... door gewoonte!" "Achttien maanden lang...." Nauwelijks had Negoro deze woorden uitgesproken, of hij zweeg eensklaps.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek