Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Ik geloof nu ook wel," zei Mevrouw Weldon, "dat we niets van de Indianen en zelfs van de woudloopers te vreezen hebben, waarvan u ons vertelde, mijnheer Harris. Maar zijn er nog geen andere loopers, op vier pooten, die het gezicht van een vuur op een afstand houdt?" "Mevrouw Weldon," antwoordde de Amerikaan, "u doet de wilde dieren van dit land te veel eer aan!
Weldon, "dat deze vrucht niet ongezond is?" "'k Zal u geruststellen, mevrouw," antwoordde de Amerikaan die met smaak in een van deze vruchten beet. "'t Is een mango." En zonder zich langer te bedenken, volgde de kleine Jack het voorbeeld van Harris. Hij verklaarde dat "die peren" zeer lekker waren, zoodat de boom dadelijk schatting moest betalen.
"Ruth, deze vriendin is Eliza Harris, en dit is het jongetje, waarvan ik u gesproken heb." "Ik ben blijde u te zien, Eliza, zeer blijde," zeide Ruth en gaf Eliza zoo hartelijk de hand, als ware zij eene oude vriendin die zij lang verwacht had; "en dat is uw lieve jongen.
Hij schiet goed mijn jonge vriend, en onder ons moet ik zeggen dat hij in zijn soort een degelijke jongen is!" "Al is hij nog zoo degelijk, Harris, hij zal me zijn onbeschaamdheid duur betalen," antwoordde Negoro, op wiens gelaat een onverzoenbare wreedheid te lezen stond. "Komaan," mompelde Harris, "mijn kameraad is dezelfde gebleven! Het reizen heeft hem niet veranderd!"
Als we de Cordilleras hadden moeten overtrekken met de eenvoudige middelen van vervoer waarover we beschikken, zou ik je nooit tot een dergelijke onderneming hebben overgehaald." "Dan zou het ook waarlijk beter zijn geweest," antwoordde Dick Sand, "noordelijk of zuidelijk de kust te volgen." "O! honderdmaal beter!" hernam Harris.
Mevrouw Jennings, die van den beginne, meer dan Elinor, Marianne's ongesteldheid als ernstig had beschouwd, keek zeer bedenkelijk, toen zij hoorde wat de Heer Harris had gezegd; zij vond Charlotte's angst en bezorgdheid zeer gegrond, en drong erop aan, dat zij onmiddellijk met het kind zou vertrekken; terwijl de Heer Palmer, hoewel hij hun vrees overdreven achtte, aan de angstige smeekingen van vrouw geen weerstand kon bieden.
"Maar, voordat ik je dat zeg, Harris, vertel me eens wat van onzen meester Alvez, den slavenhandelaar, dien ik in geen twee jaar gezien heb!" "O! die oude schurk is heel wel!" antwoordde Harris, "en 't zal hem zeker genoegen doen, je weer te zien." "Is hij op de markt van Bihé?" vroeg Negoro." "Neen, kameraad, sedert een jaar woont hij in zijn nederzetting van Kazondé."
Hij vergiste zich niet en deze grasachtige planten schoten in overvloed van onder den vochtigen waterkant uit. Na het moeras, overdekte het dichte geboomte opnieuw de smalle paden van het bosch. Harris deed aan Mevr.
"En hoe gaat het met de zaken?". "Goed, voor den duivel!" riep Harris uit, "ofschoon 't hoe langer hoe moeilijker wordt voor den handel, althans op deze kust. Zoowel de Portugeesche overheden, als de Engelsche kruisers, maken den uitvoer lastig. Alleen in de omstreken van Mossamedés, ten zuiden van Angola, kan de inscheping der negers nog met eenige kans op succes geschieden.
"Neen, mevrouw Weldon, neen, ik aarzel niet," antwoordde de leerling, "maar 't spijt me zoo dat we niet eenige graden meer ten noorden of ten zuiden gestrand zijn! We zouden dan dichter bij een haven geweest zijn en door deze omstandigheden niet hebben behoeven gebruik te maken van den goeden wil van mijnheer Harris, omdat we dan gemakkelijker naar ons vaderland hadden kunnen terugkeeren."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek