Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
"Maar," merkte Harbert op, "bewijst niets dat deze flesch reeds lang op zee drijft?" "Niets," antwoordde Gideon Spilett, "en zelfs het stuk komt mij voor nog maar kort geleden geschreven te zijn. Wat denkt gij daarvan, Cyrus?" "Dat is moeilijk uit te maken, en wij zullen het bovendien spoedig te weten komen!" antwoordde Cyrus Smith. Pencroff had intusschen de Bonadventure gewend.
Cyrus Smith was reeds geruimen tijd in gedachte verzonken, toen hij plotseling aan Harbert vroeg: "Hebben wij vandaag niet den 15den April?" "Ja, mijnheer Cyrus," antwoordde Harbert.
De zeeman was nog op vijftig passen van de schoorsteenen verwijderd, toen hij op nieuw een oorverdoovend hoezee aanhief en op den steenhoop wijzende, uitriep: "Nab! Harbert! Zie eens!" Een rookwolk steeg kronkelend boven de rotsen op! Eene uitvinding van den ingenieur. De vraag, die Cyrus Smith bezig houdt. Op weg naar het gebergte. Het woud. Vulkanische bodem. Vreemde dieren. De eerste vlakte.
"Wij zullen morgen met het aanbreken van den dag vertrekken," zeide Pencroff tot Harbert en Gideon Spilett, die zich tegen twee uur in den middag in de schaduw van een boschje te slapen legden, om eenige oogenblikken uit te rusten. "Ik geloof dat wij gerust de werktuigen en wapens kunnen medenemen, die aan den schipbreukeling behoord hebben," zeide Harbert.
Zij is deze: hoe nauwkeurig wij het eiland ook onderzoeken, wij zullen niets vinden!" Terwijl Pencroff en Nab voor het maken der boot zorgden, gingen Harbert en Spilett elken dag op de jacht en natuurlijk liep het gesprek gewoonlijk over het hageltje.
De zeeman kon zijn oogen niet gelooven, en hij was zoo buiten zich zelf van verbazing, dat hij er niet eens aan dacht den ingenieur naar de toedracht der zaak te vragen. "Hadt gij dan een brandglas, mijnheer?" vroeg Harbert aan Smith. "Neen, mijn jongen," antwoordde hij, "maar ik heb er een gemaakt." En hij liet hem den toestel zien, dien hij voor brandglas gebruikt had.
Hij liep heen en weer en snelde naar den matroos en smeekte hem als het ware zijn schreden te verhaasten. De hond sloeg den weg naar de duinen in. Men volgde hem. Het land scheen geheel verlaten te zijn. Geen levend wezen was er te bespeuren. Vijf minuten later stond Top voor een hol stil en begon heftig te blaffen. Harbert, Pencroff en Spilett drongen er binnen.
"Neen," hernam Gideon Spilett, "maar aan den oever van het meer staan wilgen, en de bast van den wilgeboom kan somtijds de kina vervangen." "Laten wij dit onmiddellijk beproeven!" antwoordde de ingenieur. Cyrus Smith ging zelf de schors halen; hij stampte haar vervolgens fijn en nog denzelfden avond gaf men Harbert het poeder in. Dien nacht en den volgenden dag bleef de koorts weg.
Nieuwe rijkdom. De laatste overblijfselen. "Zij zijn in de lucht gesprongen!" "Ja, het is alsof Ayrton de lont in het kruit had geworpen!" antwoordde Pencroff, terwijl hij, gevolgd door Nab en Harbert, naar de opening snelde. "Maar wat is er gebeurd?" vroeg Gideon Spilett, nog ten hoogste verbaasd over deze onverwachte ontknooping.
Den 25sten Augustus hoorde men Nab zijn metgezellen toeroepen: "Mijnheer Cyrus, mijnheer Gideon, mijnheer Harbert, Pencroff, komt eens hier! komt eens hier!" De kolonisten die in de groote zaal bijeen waren, stonden op en gingen naar Nab, die in de voor Jup ingerichte kamer was. "Wat is er?" vroeg de reporter. "Zie eens!" antwoordde Nab, terwijl hij in lachen uitbarstte. Wat zag men?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek