Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Nu zou Grauwvel wel een oneindig langen tijd moeten wegblijven, want die slang zou wel nooit sterven. Maar juist toen Karr het bedroefdste was, viel hem een gedachte in, die hem een beetje troostte. "De slang hoeft waarschijnlijk zoo oud niet te worden," dacht hij. "Hij zal wel niet altijd veilig onder een boomwortel liggen.
Midden in lag een zwarte waterpoel, en daaromheen stonden allemaal hooge dennen, die bijna zonder naalden waren, omdat ze oud waren, en doordat ze niet tieren konden. Grauwvel vond die plaats akelig, en zou die gauw hebben verlaten, als hij niet een paar heldergroene callabladen in 't oog had gekregen, die bij den poel groeiden.
"Ja, jij ook niet," antwoordde Karr, en liep verder. Karr vond Grauwvel; maar de eland was zóó somber gestemd, dat hij nauwlijks groette. Hij begon dadelijk over het bosch te praten. "Ik weet niet, wat ik er niet voor geven zou, als die ellende ophield," zei hij. "Dan zal ik je toch vertellen, dat je het bosch redden kunt," zei Karr, en bracht nu de boodschap van de slang over.
"Wat zou het helpen, als ik me verzette?" zei Grauwvel. "Ik zou 't liefst blijven, waar ik ben, maar als ik verkocht ben, zal ik hier wel vandaan moeten." Karr stond hem aan te zien. 't Was merkbaar, dat de eland nog niet volwassen was.
"De eerste dag, toen je in 't bosch kwam, sloeg je de vrouw van de slang, Helpmij, dood," zei Krule. Grauwvel ging snel van Krule weg, en bleef met Karr doorloopen. Opeens stond hij stil: "Karr, ik heb de misdaad begaan. Ik heb een onschadelijk dier doodgeslagen. Om mij wordt het bosch verwoest." "Wat zeg je toch?" viel Karr hem in de rede.
't Was een mooie nacht met helderen maneschijn, tegen het eind van den zomer, maar onder de boomen was het donker, en de eland liep heel langzaam. "'t Is misschien 't beste, dat we teruggaan," zei Karr. "Jij, die nog nooit in een woest bosch geloopen hebt, kon je beenen wel eens breken." Toen begon Grauwvel sneller en moediger te loopen.
Karr hoorde toen hoe een lijster, die in een dennetop zat, begon te roepen: "Daar komt Grauwvel aan, die het bosch heeft vernield." Karr meende, dat hij het niet goed gehoord had, maar een oogenblik later kwam een haas aanrennen over het pad. Toen de haas hen zag, bleef hij stil staan, klapte met de ooren, en riep: "Daar komt Grauwvel aan, die het bosch heeft vernield!"
"Hier eten je stamgenooten gewoonlijk loof en bast," zei Karr. "Zij houden dat voor het beste voedsel, maar je zult wel beter voedsel krijgen in het buitenland." Grauwvel was verbaasd over de geweldige loofboomen, die hun groene koepels boven zijn hoofd welfden. Hij proefde van het eikenloof en de abeelenbast. "Dat smaakt sterk en goed," zei hij. "Dat is beter dan klaver."
"Het schijnt, dat het een eland is, en nu wilden we je vragen, of je weet, wie dat wezen kan." "Neen," zei Grauwvel, "ik heb nooit over een eland hooren spreken, die een onschadelijk dier heeft gedood." Grauwvel nam afscheid van de oude elanden, en ging met Karr verder. Hij werd al stiller, en liep met gebogen kop. Zij kwamen voorbij Krule, de adder, die daar in zijn hol lag.
Je krijgt zeker ook eens zulke breede horens en zulke manen, en als je in 't bosch bleef, zou je ook wel een kudde krijgen om te leiden." "Als hij daar mijn stamgenoot is, wil ik dichter bij hem komen en hem bekijken," zei Grauwvel. "Ik wist niet, dat een dier zóó prachtig kon zijn."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek