Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Ze liepen nog een poos samen voort, en Karr hoorde dat van alle kanten werd geroepen: "Daar komt Grauwvel aan, die het bosch heeft vernield." Grauwvel deed, alsof hij het niet hoorde, maar Karr, meende nu te begrijpen, waarom hij zoo gedrukt was. "Zeg, Grauwvel," vroeg Karr snel, "wat meent de slang daarmeê, dat je iemand zoudt hebben doodgeslagen, van wie hij zooveel hield?"
"Als 't iemand anders dan Helpmij was, die dat beloofde, zou ik dadelijk in ballingschap gaan," zei de eland. "Maar hoe zou nu een arme slang zoo'n macht hebben?" "'t Is natuurlijk maar pocherij," zei Karr. "Slangen doen altijd, alsof ze meer weten dan andere dieren." Toen Karr naar huis zou gaan, bracht Grauwvel hem een eind weg.
Toen Grauwvel hen zag, bleef hij eensklaps staan. Hij zag nauwlijks naar de koeien en de jonge dieren. Hij staarde naar den ouden stier, die breede horens had met veel takken, een hooge bult boven de dijen, en een langharig stuk vel hangende onder den hals. "Wat is dat voor een dier?" vroeg Grauwvel met een stem, die beefde van verwondering. "Hij wordt Kroonhoorn genoemd, en hij is je stamgenoot.
Grauwvel had vijf zomers op de plaats van den boschwachter geleefd, toen de fabrikant een brief van een zoölogischen tuin in het buitenland kreeg, met de vraag, of hij den eland wilde verkoopen. Hij vond het voorstel goed. De boschwachter werd bedroefd, maar hij kon er niets aan doen, en er werd besloten, dat de eland zou worden verkocht.
Hij schrikte, hief den voet op, sloeg met zijn hoef en verbrijzelde den kop van de slang. Daarop draafde hij haastig weg. Zoodra Grauwvel weg was, dook een andere slang, even lang en zwart als de eerste, op uit den poel. Hij kroop naar de doode, en liet zijn tong over den verbrijzelden kop gaan. "Is dat werkelijk mogelijk, dat je dood bent, oude Karnlösa?" siste de slang.
"Karr, Karr," hoorde hij roepen, en 't was de stem van Grauwvel, maar met een klank, dien de hond er nooit in had gehoord. "Ik kom, ik kom! Waar ben je?" antwoordde de hond. "Karr, Karr, zie je niet, hoe alles valt, alles valt?" vroeg Grauwvel. Karr zag toen, dat er onophoudelijk dennenaalden vielen, als een lichte regen.
Hij had er eerst niet opgelet, maar nu merkte hij, dat de dennen een veel sterker geur verspreidden, dan ze anders deden. "Ja, ik merk, hoe het ruikt," zei hij, maar gaf zich niet den tijd om na te gaan, hoe het kwam; hij liep door, Grauwvel achterna. De eland sprong weer voort met zulk een vaart, dat de hond hem niet kon inhalen.
Velen bleven leven, tot ze poppen en vlinders werden. Met de vogels kreeg Karr groeten van Grauwvel, en de boodschap, dat hij leefde, en het goed had. Maar de vogels vertelden Karr in vertrouwen, dat Grauwvel al verscheiden malen door wilddieven vervolgd was geworden, en dat hij maar met de grootste moeite was ontkomen. Karr leefde in zorgen, verlangen en verdriet.
En als je over Kolmarden vliegt, zoek dan Karr, den hond op, en zeg hem, dat zijn vriend, Grauwvel, een goeden dood gestorven is!"" Toen Akka zoover gekomen was, stond de oude hond op, en ging twee stappen naar haar toe. "Grauwvel heeft een goed leven geleid," zei hij. "Hij kent mij. Hij weet, dat ik een dappere hond ben, en dat ik blij zou zijn, als ik hoorde, dat hij een goeden dood stierf.
Grauwvel had namelijk den heelen dag, na zijn vlucht, in 't bosch rondgeloopen om te maken, dat hij er zich thuis zou gaan voelen. In den middag drong hij door een dicht kreupelhout, en vond daarachter een open plaats, waar de grond modderig, los en moerassig was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek