Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Daar zat hij aan te denken, toen de arend op eens schuin uit de lucht neerschoot, en naast hem kwam zitten op het dak van de kooi. "Ik wilde mijn vleugels probeeren, om te zien of ze nog goed waren," zei Gorgo. "Je dacht toch niet, dat ik je hier in gevangenschap achter zou laten? Ga nu op mijn rug zitten, dan zal ik je bij je reisgenooten terugbrengen." "Neen, dat is onmogelijk!" zei de jongen.
En toen zweeg hij. 49 Met de nagels kliefde elk zich de borst; zij sloegen zich met de hand-palmen en schreeuwden zóó luid, dat ik mij uit vrees tegen den dichter aandrong. 55 "Wend u naar achteren, en houd de oogen dicht; want indien de Gorgo zich vertoont en gij haar ziet, dan zoude er geene kans zijn om ooit weer naar boven terug te keeren."
Toen de nacht kwam, en alle arenden sliepen, klonk een zacht schrapen langs het net van staaldraad, dat hun kooi van boven bedekte. De twee oude en suffe gevangenen lieten zich door dat gedruisch niet storen, maar Gorgo werd wakker. "Wie daar? Wie beweegt zich daar op het dak?" vroeg hij. "'t Is Duimelot, Gorgo," antwoordde de jongen.
Gorgo was dadelijk neergedaald, en de jongen had zich in 't mos neergeworpen, maar toen had Gorgo de klauwen om hem heen geslagen, en was weer met hem de lucht ingevlogen. "Slaap jij maar, Duimelot," riep hij. "De zonneschijn houdt me wakker, en ik wil de reis voortzetten." En hoewel de jongen zoo ongemakkelijk had gehangen, was hij toch ingeslapen, en had een wonderlijken droom gehad.
Maar wie zou niet liever zoo'n flauwe en zoutelooze God zijn, altijd vroolijk, altijd weer jong, altijd voor allen vol pret en plezier, dan zelfs die arglistige, bij allen gevreesde Jupiter of Pan, die, de geheele wereld door allerlei angsten in rep en roer brengend, haar een bron van ergernis is en verdriet, of de vol asch zittende Vulcanus , die er altijd even vuil uitziet van 't arbeiden in zijn werkplaats, of ook Pallas zelf zoo vreeslijk door haar Gorgo en speer, die altijd even zuur kijkt.
"Dat is iets, waar ik niet aan heb gedacht," zei Akka, toen ze weer tot bezinning was gekomen. "Maar vóór je besluit met ons meê te gaan, is het 't beste, dat we luisteren naar wat Gorgo te vertellen heeft. Je moet weten, dat hij naar je huis in Skaane zou gaan, om daar betere voorwaarden voor je te bewerken." "Ja, dat is waar," zei Gorgo. "Maar, zooals ik u al zei, het is me niet meegeloopen.
"En morgen zal je met den man kunnen spreken." "Nu beloof je zeker meer, dan je kunt houden," zei de jongen. "Ik zou toch een prul van een arend zijn, als ik dat niet eens kon," antwoordde Gorgo. Toen Gorgo en Duimelot van Elvkarleby weggingen, waren ze goede vrienden, en de jongen reed op den rug van den arend.
Op een morgen, toen Gorgo in zijn gewone dofheid verzonken zat, hoorde hij, hoe iemand hem riep beneden op den grond. Hij was zoo soezig, dat hij nauwelijks in staat was zijn oogen naar beneden te richten. "Wie roept me daar?" vroeg hij. "Maar Gorgo, herken je me niet? Ik ben Duimelot, die met de wilde ganzen rondvloog."
"Is Akka ook gevangen?" vroeg Gorgo op een toon, alsof hij zijn gedachten trachtte te ordenen na een langen slaap. "Neen, Akka en de witte ganzerik en de heele troep zitten zeker behouden en wel in Lapland op het oogenblik," zei de jongen. "Ik alleen zit hier gevangen." Terwijl de jongen sprak, zag hij, dat Gorgo de oogen afwendde, en rechtuit in de lucht ging staren, zooals vroeger.
"Ik dank je wel, want je meent het goed, maar je kunt me niet helpen." "Zoo, kan ik dat niet?" zei Gorgo. "Dat zul je eens zien." En meteen pakte hij Niels Holgersson beet met zijn groote klauwen, vloog met hem hoog op naar de wolken des hemels, en verdween toen in de richting van het noorden. OVER G
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek