Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
De Montenegrijn spreekt luide en op hoogen toon; hij is trotsch, ongenaakbaar, terugstootend vaak; als hij alleen over straat gaat en bespeurt dat men hem gadeslaat, dan richt hij zich nog meer omhoog en neemt nog fierder houding aan; en niettemin is hij goedhartig en onderdanig tegenover zijn meerderen.
"Wees dan alstjeblieft niet weer zoo wantrouwend; ik heb alleen maar wat geld noodig," zei Laurie, weer voortstappend en verzoend door haar hartelijken toon. "Je geeft veel uit, Teddy." "Ik geef het niet uit; het verdwijnt op de een of andere manier, en het is weg, eer ik het weet." "Je bent zoo edelmoedig en goedhartig, dat je het aan iedereen uitleent, en nooit iets weigeren kunt.
Dat is Rémi, zeide hij tot een man van omstreeks veertig jaar, die naast hem liep en een open, goedhartig gelaat had, evenals vader Acquin, wat ook niet te verwonderen was, daar zij broeders waren. Ik begreep dat het oom Gaspard moest zijn. Wij wachtten u reeds lang, zeide hij vriendelijk. Het is een lange weg van Parijs naar Varses. En uw beenen zijn kort, hernam hij lachend.
"Ik houd zeer veel van hem en wij zijn zeer goede vrienden," zeide Swijaschsky met een goedhartig lachje, mais pardon, il est un petit peu toqué; zoo b.v. beweert hij ook, dat de vredegerechten en de Semstwo geheel overbodig zijn, en hij wil aan geen van beide deelnemen." "Dat is onze Russische onverschilligheid," zei Wronsky, terwijl hij zich in een fijn glas ijswater schonk.
Uiterst beleefd in hun manieren, zijn ze gastvrij en goedhartig, geven zich veel moeite en getroosten zich groote opofferingen voor den vreemdeling, die hun is aanbevolen door een vriend. Ze houden van lekker eten. Hun godsdienst verbiedt hun dat niet, en er is in de gezinnen van werklieden een zekere welstand, dien men niet aantreft bij de Hindoes en de geboren christenen.
Vorstin Betsy's gemaal, een goedhartig, dik man, een hartstochtelijk verzamelaar van koperetsen, kwam, nu hij vernam, dat zijn vrouw menschen had, haar salon binnen vóór hij zich naar zijn club begaf. Met onhoorbare schreden was hij over het zacht tapijt vorstin Miagkaja genaderd. "Nu," vroeg hij, "hoe is Nilson u bevallen?" "Ach, hoe kan iemand zoo komen binnen sluipen!" antwoordde zij.
Lewin behoorde tot deze laatsten. Het viel hem ook niet moeilijk in Wronsky iets goeds en aantrekkelijks te vinden; het sprong hem terstond in het oog. Wronsky was van middelbare grootte, krachtig gebouwd en had donker haar; zijn gelaat was innemend en goedhartig en had een kalme en vaste uitdrukking.
Zij was te fijngevoelig en te goedhartig, dan dat zij het van zich zou hebben kunnen verkrijgen, hem door afwijzing van zijn schijnbaar armzalig geschenk te grieven. Zij bond dus het totem om haar hals, waarbij de oogen van den jongen Indiaan fonkelden van vergenoegdheid, en antwoordde: "Ik dank u! Nu bezit ik iets van u, en gij hebt iets van mij.
Wat had hem, gewoonlijk zoo goedhartig en welwillend, ditmaal in zoo'n kwelzieke stemming gebracht? Wat maakte hem wrevelig in zich zelf en tegen anderen? Waarom was hij zoo streng, zoo zonder verschooning tegenover de gebreken eener schilderij, die zeker geen onberispelijk meesterstuk was, maar toch een merkwaardig kunstgewrocht, terwijl de lofspraak hem zoo lauw en traag van de lippen ging?
Ik was er bij, toen een goedhartig man op het punt stond de mannen, vrouwen en kinderen van een groot aantal gezinnen, die lang te zamen hadden gewoond, voor altijd te scheiden!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek