Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Om vuur te slaan zijn er twee vuursteenen noodig; jij bent zoo koel en zacht als sneeuw." "Je weet niet, wat ik doen kan als sneeuw goed toegepast wordt, doet zij iemand gloeien en tintelen. Je onverschilligheid is voor de helft aanstellerij; en als je maar eens ferm door elkaar geschud werd, zou je zien dat ik gelijk had." "Schud mij dan eens ferm door elkaar!
Plotseling was den jongen alles duidelijk, heel het geheim van de zakdoeken, de horloges, de juweelen en den Jood. Hij bleef een oogenblik staan; de schrik deed het bloed in zijn aderen zóó gloeien alsof hij in een verschroeiend vuur was; toen, verward en ontsteld, keerde hij zich om en zette het, zonder te weten wat hij deed, op een loopen, zoo snel zijn beenen hem dragen konden.
Maar dadelijk daarna gloeien ze weer aan de 5000 lichten, en pralen in stillen gloed, sprekende van Amstels blijdschap, nu Prinses Juliana voor het eerst binnen de gordel der 3 koninklijke grachten sluimert. Nooit of nimmer heeft de gevel van ons statig paleis op den Dam zulk een gejubel van geestdrift gehoord, als toen H. M. met Prinses Juliana op den arm het balcon betrad.
Zij die haar 't meest doen voelen Zijn zalig, gelijk ik thans, maar wie 't meest Haar voelen, zijn nog zaalger, na lang lijden, Als ik gauw zijn zal. Luister! Geesten spreken. Levens Leven! doen uw lippen Niet van liefde uw adem gloeien? Van uw lachjes, voor zij glippen, Brandt de koude lucht, dan vloeien Ze in die blikken waar wie lazen Zwijmen warrende in hun mazen. Kind van Licht!
Gezegend uur, waarop mijn zalige oogen U mochten vol genot en weelde aanschouwen, En zien u met een zachtheid overtogen, Waarop de kracht een Ideaal moet bouwen! Toen ik u zag, voelde ik mijn wangen gloeien, En weer in mijn gemoed de liefde ontbloeien, Die lang in ’t ijs der droefheid lag besloten.
Omdat ze niet spreken kon, niet uitschreeuwen al wat in haar kop zich ophoopte, schoot plots een vreeselijke woede op naar heur hoofd en begon daar te gloeien. Hare handen grabbelden naar een stoel, vatte dien, als ware hij pluimlichte, bij de sporten en, in blinde gramschap, hief hem omhooge om met lawaaierig geweld hem tegen den vloer te werpen. Hij stortte met een sterken slag neere en brak.
Hij had haar raad gegeven, koos den geur van het poeier en den toon der blosjes, die eronder moesten gloeien als de teere mouterheid van een abrikoos. Zoo zit hij hier weer. Vóór den driedubbelen spiegel gaat Francine staan. Ze staat in het licht, driemaal weergekaatst. Ze kiest, op het marmeren tafelblad, het gedienstig gerief tusschen al wat te reke en ordelijk daar wacht.
Dat is dan ook de groote attractie, het nieuwe en wonderbare. Het is dan ook aardig gedaan; de illusie is volkomen. Men schuift het zwarte gordijn even op zij en treedt de onbekende duisternis in; in de verte gloeien kleine lichtjes tegen den van kristallen glinsterenden rotswand; bij hun zwak schijnsel ziet men op den bodem de vage evenwijdige lijnen van de rails.
Dat gloeien en laaien van den hartstocht houdt den toeschouwer in voortdurende spanning. Het publiek komt kijken, en bewonderen.
De herinnering aan hun verleden bracht het bloed van alle patriotten aan 't gloeien. Door een gelijktijdigen drang bewogen sprongen ze op, trokken hun zwaarden en zongen het refrein mee.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek