Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
»Morgen, vóór dat de dag nog aangebroken zal zijn, ga ik naar haar toe," antwoordde James Burbank. »Dat is een goed voornemen," zei Walter Stannard. »Zij moeten in doodelijke ongerustheid verkeeren," vervolgde James Burbank. »Ik kan hen dan geruststellen.
Met 'n ietwat bleeken zienersglimlach op zijn tòch verzorgde zwervers-tronie pleegt hij mij daaromtrent vrij geregeld, zoo omstreeks de influenza op 't einde van 't jaar, te komen geruststellen als zijn vaste toer door het land en 't wat wisselvalliger oponthoud aan de meer bedoelde stations hem al weer rond en in Rotterdam terug heeft geleid.
"Ik wilde u beiden gaarne verzekeren," zeide zij, "dat ik alles inzie, zooals gij dat het liefst zoudt wenschen." Mevrouw Dashwood had haar dadelijk met eenige teedere woorden willen geruststellen; doch Elinor, die werkelijk verlangde, haar zuster's onbevooroordeelde meening te vernemen, legde haar met een dringenden wenk het zwijgen op.
"Nu zal ik mijn geweten geruststellen en het jacht met toebehooren aan de Engelsche Regeering afleveren, ofschoon het de vraag is of het mij als strandvonder niet rechtens toekomt." Toen het donker inviel, en het oorlogsschip met zijn slapende bemanning nog slechts als een reusachtige, logge, zwarte massa zichtbaar was, koos het jacht, de "Lane" genaamd, zee.
Machteld weende en deelde haren kommer mede aan hare gezellinnen.... «Arme, genadige graaf,» zuchtte Anneken, «hoe diep ongelukkig moet hij wezen.» Toen nam het meisje een kort, doch moedig besluit. Zij zou zich naar den burcht van Oostcamp begeven, duisternis en storm trotseeren en den graaf geruststellen, terwijl hare moeder, vrouw Machteld verzorgen zou.
"Army," vroeg zij angstig, "wat zegt gij? Wilt gij weg weg?" Hij schrikte en greep hare hand; hij wilde haar geruststellen, maar de ontstelde, rood geweende oogen zagen hem uitvorschend aan hij liet hare hand los en wendde zich af.
Mevrouw Shelby en haar zoon konden zich echter hiermede niet geruststellen, en toen George, ongeveer zes maanden later, voor de zaken zijner moeder eene reis de rivier af moest doen, besloot hij New-Orleans te bezoeken en in persoon navraag te doen, in de hoop van aldus te ontdekken waar Tom gebleven was.
De reizigers zagen elkander verbleekende aan. "Laat ons niet dalen," zeide Kennedy, "maar dit afgrijsselijke schouwspel ontvlieden! Daar is geen druppel water." "Neen, Dick, wij moeten ons geweten geruststellen. Het is even goed hier den nacht door te brengen als elders. Wij zullen dezen put tot op den bodem onderzoeken; er is eene bron geweest, misschien is er iets van overgebleven."
Wij zullen aanleggen, en wie bang is kan zoolang aan wal gaan." Hij wilde geruststellen, maar zijn woorden hadden juist een tegenovergestelde uitwerking. Men schreeuwde; men riep om redding-gordels; de slaapkajuiten waren al spoedig ontvolkt. Alles draafde door elkander. Daar viel het schijnsel van de voorste lantaarn op den hoogen oever.
Zijn snor, zonder het minste apparaat aan eigen welgevallen overgelaten, hing scheef over zijn mond. Maar hij schudde toch zijn hoofd en meende Vere te moeten geruststellen. En hij beweerde dat hij niet droef was, in het geheel niet droef. Wat zou hij? Hij was opgeruimd. Vere zou gauw genezen zijn en zij begreep dus wel dat hij opgeruimd was. Niet?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek