Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 november 2025
Reeds gedurende mijn ziekte heb ik meermalen den wensch geuit, om naar een klooster vervoerd te worden: het is mij steeds geweigerd uithoofde van zwakte.... het zij zoo! die reden bestaat thans niet meer." "En de gedachte is niet eenmaal bij u opgerezen, dat gij, door dit huis te verlaten, den ongelukkigen bewoner daarvan alles zoudt ontrooven, wat hem het leven draaglijk maakt?"
Neen, hij moest gaan; alleen, misschien zou er een verandering in alles komen, een zoo groote verandering, dat hij niet behoefde te gaan of anders zou gaan... Het dwarrelde haar; zij wist niet meer wat zij wilde en zij dorst de gedachte die in haar oprees niet uitdenken. Het zou te vreeslijk zijn. Te vreeslijk voor Otto, te vreeslijk voor haarzelve ook.
Waartoe?" ging hij toornig voort: "Opdat ge zoudt weten, dat ik mijn maatregelen nemen zal om aan dezen toestand een einde te maken!" "Die zal ook wel spoedig een einde nemen," zeide zei en wederom kwamen haar bij de gedachte aan den nu zoo gewenschten dood de tranen in de oogen. "Ja, het zal een vroeger einde nemen, dan gij het met uw minnaar gedacht hebt!
Zij dacht aan dien nacht op de Horze, waarin zij gesmeekt had, dat haar geluk, haar geluk met Otto, zich niet zou omwenden, en zij liet zich door de gedachte verder voortsleepen.
Met een oog vol dartele ondeugd bezag zij nu haar collectie, en welk blad zij ook omsloeg steeds blikte zijn donker gelaat met den zwarten baard haar toe, een enkelen keer zelfs zooals zij hem tegenkwam in het Bosch, met zijn flambard en zijn bouffante.... O, zij gevoelde het nu: het was een inniger gevoel dan bewondering, dat haar doortrilde bij die beschouwing, dat haar, in een jonkvrouwelijke zedigheid en schaamte voor zichzelve, huiveren deed even haar lippen te drukken op die geliefde beeltenis; zij gevoelde het nu, het was een hartstocht, die haar gedachte vervulde als met een schat van zaligheid, een liefde, waarvoor zij alles zou kunnen opofferen, wat hij zou kunnen vragen....
Terwijl hij nu met vele, overigens belangwekkende woorden het begin van het "interview" trachtte te verschuiven, herwon ik snel mijn gewone bedaardheid. Ik had mijn gereserveerde kalmte zeer noodig. Hij kon maar niet tot zichzelf komen, en bekende dat de gedachte, zich zoo voor mij binnenste buiten te keeren hem werkelijk angstig maakte.
Zij stond daar als versteend en kon voelen noch denken. Toen ontwaakte de gedachte plotseling in haar, dat zij en Gaetano niet alleen op de wereld bestonden. Zij dacht aan haar zieken vader, dien zij gedurende zoo vele uren geheel vergeten had. Ze ging door de poort naar de corso, die eenzaam en verlaten lag.
En met die troostende gedachte, sliep ik, walm en nies en snork ten spijt, rustig en berustend in... Aardappel-practijk. Lezer hebt ge wel eens een aardappel gezien?
En het is vooral misschien, om dat stille en rustige, als van een meer, dat zenuwstillende en grootsche, dat die wateren overdrijft als een nimbus, en waardoor de bergen heenschemeren, zooals zij schemeren door het roze zonnedalen, totdat men niet meer onderscheidt en de gedachte zich weg laat sleepen in de bekoring van eene niet meer met woorden te duiden droom....
Hij vroeg zich af, of er niet een misdadige schaking was gepleegd. Ja! Dat moest wel zoo zijn. Deze gedachte vatte post in zijn hoofd, en hij besefte al het voordeel, dat hij uit dezen toestand kon trekken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek