United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gaspard herinnerde zich echter de belofte, welke hij mij gedaan had, van onze arme Aimée te gaan halen, wier klagend geluid niet ophield. Om dat ten uitvoer te brengen, moesten wij de straat oversteken en in den verschrikkelijken stroom, aan wiens armen wij juist ontsnapt waren, weder terecht komen. Hij vroeg mij met den blik om raad. Ik wist niet wat ik doen moest, alles draaide voor mijn oogen.
Plotseling maakte de stem van oom Gaspard een einde aan deze stilte. Ik denk, dat men niets voor onze redding beproeft. Waarom denkt gij dat? Wij hooren niets. De stad is verwoest, het was een aardbeving. Of men meent in de stad, dat wij allen verloren zijn en dat er niets voor ons te doen is. Men heeft ons dus vergeten?
Luister, dit zal ik schrijven: "Gaspard, Pagès; de schoolmeester, Carrory en Rémi zijn in de zijgang opgesloten en zullen daarin omkomen." "Ik Bergounhoux, smeek God, om een man voor de weduwe en een vader voor de weezen te zijn; ik geef hun mijn zegen." Gij, Gaspard? "Gaspard geeft wat hij bezit aan zijn neef Alexis."
Zeer nieuwsgierig was ik, te weten welk besluit de ongelukkige vader zou nemen, toen hij denzelfden dag Gaspard liet roepen en zonder dat hij iets liet merken van hetgeen er in zijn ziel omging, tot hem zei: "Mijn zoon, ik heb een brief ontvangen van een vriend uit Mérida.
Men voegt er aan toe, dat de kardinaal, hertog de Lerme, zijn post heeft verloren en dat don Gaspard de Guzman, graaf van Olivarez, eerste minister is geworden." Door die tijding voelde ik mij een weinig bewogen, ik wist zelf niet waarom. Scipio, die dat zag, vroeg of ik geen belang stelde in die verandering. "Welk belang zou ik er in stellen?" vroeg ik.
"Mijn jonge vriend," riep Gaspard verheugd, "ik bewonder je, op je jeugdigen leeftijd heb je al veel slag voor intrige en dat beschouw ik als een gunstig voorteeken voor mij." Met de belofte alles te zullen doen, om recht te doen wedervaren aan de goede meening, die hij van mij had, scheidden wij. Niet lang daarna was ik in de gelegenheid Gaspard een dienst te bewijzen.
De oude heer had zijn brandkast in zijn slaapkamer, waar ik in en uit mocht gaan, terwijl de toegang aan Gaspard verboden was. Dikwijls had ik me zelf afgevraagd, of die brandkast altijd voor mij gesloten zou zijn. Op zekeren dag, dat de oude daar bezig was, bemerkte ik, dat hij den sleutel verborg onder een kleedje.
Na een teeken des kruizes gemaakt te hebben, schoon hij anders volstrekt niet vroom was, liet hij zich van het dak afzakken, Véronique aan een touw vasthoudende, dat hij onder de armen door gebonden had. Zij stootte een vreeselijken kreet uit, sloeg met armen en beenen in 't water en viel daar in zwijm. "Dat vind ik beter", riep Gaspard mij nog toe. "Nu sta ik voor haar in".
Men kon zich niet vergissen: het water stroomde met alle kracht binnen. Red u, riep hij, het water is in de mijn! En al roepende: "het water is in de mijn", greep oom Gaspard zijn lampje, want hiervoor zorgt de mijnwerker altijd in de eerste plaats, en snelde de gang in.
Ziet ze goed? Is dat Gaspard, Blanches beminde, zoo bleek, zoo deerlijk gehavend? Hoe! is het waar 't geen hij snakkend naar adem met snijdend geluid en slechts ten deele verstaanbaar uitbrengt?
Woord Van De Dag