Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Na Guarda wordt het land weer vlak tot Villar Formosa, de laatste portugeesche plaats, van waar men in Spanje komt, om het treurige stadje te bereiken, Fuente San Esteban, te midden van een vlakte, die volkomen effen is en die door haar spaanschen trots wel noodzakelijk even verlaten als kaal moet wezen.
Ik groette hem eerbiedig en zeide hem dat ik de zoon was van meester Nicolaas de la Fuente, barbier in Olmédo; ik zeide hem ook dat ik sinds drie weken het beroep van mijn vader in Madrid beoefende in de kwaliteit van barbiersjongen en dat ik van plan was een reis door Spanje te maken om mij te volmaken in mijn kunst. Terwijl ik sprak merkte ik, dat mijn oom nadacht.
Bij Fuente San Esteban gaat de spoorlijn af naar Oporto en Salamanca, waardoor men in Portugal terugkomt, door eenige minuten langs de kust te rijden, halverwege de woeste kloof van de Agueda. Dan ziet men slechts grijze rotsen, die opeengestapeld zijn tot een groote, monsterachtige goot, in welker diepte de Agueda kookt.
Voor mijn oom waren zij beter gestemd, zij waren het beide eens dat hij verdienste had. "Ja," zei de een, "don Pedro de la Fuente is een uitstekend schrijver; het verwondert mij niet dat het hof en de stad hem eeren en dat tal van aanzienlijken hem een rente uitkeeren." "Al jaren lang heeft hij een goed inkomen," zei de ander.
Eerst als men op het plein van la Fuente Dorada is aangekomen, dat zich aansluit bij de Ochavo, een onregelmatig kruispunt van wegen, waarop de Plateria-straat uitkomt, voelt men, dat Valladolid een eerwaardige stad is, en naast het al te blinkend marmer der bouwwerken van gisteren, ook den ruwen steen van zijn antieke gedenkteekenen kan vertoonen.
Wij gingen informeeren, toen Diego in een sinjeur, die de leiding van het feest scheen te hebben, zijn oom Thomas de la Fuente herkende. De schoolmeester herkende den jongen barbier eerst niet, zoo was hij in tien jaren veranderd. Daar hij dit toch niet kon zeggen, omhelsde hij hem hartelijk en zei: "Wel Diego, mijn waarde neef, ben je dus terug in de stad die je heeft zien geboren worden?
Twee of drie dagen later echter bleek mij, dat de vrouw van den dokter, die Argos in slaap had gewiegd of haar getrouwheid had omgekocht. Toen ik een van onze buren ging scheren, hield een oude vrouw mij op straat staande en vroeg of ik Diégo de la Fuente heette. Ik antwoordde "ja". Kom dan vannacht aan de deur van dona Mergelina en als gij tot teeken gemiauwd hebt, zal men u binnenlaten.
"Nee... visch..." "Visch?" "Ja... botjes..." "Ben je bij La Fuente geweest?" "Nee... Er kwam een botboer voorbij... Toen heb ik er acht voor vijftig cent gekocht." "Hoe kòm jij aan vijftig cent?" Er lag enorme verbazing in mijn vraag. "Da's mijn geheim. Hier is de visch." Acht magere botten kleefden d'r bloederige lijfjes aaneen. "Heb je niet afgedongen?" "Natuurlijk. Hij vroeg een pop.
De ontmoeting van Gil Blas en zijn metgezel met een man die stukjes brood in een beek doopte en wat zij met hem bespraken. Diego de la Fuente vertelde mij nog meer avonturen die hem sedert overkomen waren, maar daar zij mij niet waard schijnen te vertellen, ga ik ze stilzwijgend voorbij. Wij kwamen spoedig in het dorpje Porte de Duero en bleven daar het overige van den dag.
Ik begon al een grooten dunk van mijzelven te hebben en met een verwaand air liet ik mij het huis van den hertog van Medina Celi wijzen. Toen ik den portier vroeg den heer Pédro de la Fuente te spreken, wees hij mij met den vinger aan het einde van een gang een kleine trap en zeide: "Ga die op en klop dan aan de eerste deur rechts." Ik deed alzoo.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek